Meraba benim adım Özge.Bu ilk hikayem whattpadde o yüzden öncelikle hikayemi okuduğunuz için teşekkürler..
let's go!! :)
O gün hava yağmurluydu.Ben ise evde yalnız başıma yağmuru izliyordum.ben dışarı çıkmayı sevmem.dışarısı aydınlık çünkü ben yağmuru karanlığı severim,hiç arkadaşım olmamıştır bu yüzden.erkek arkadaşım bile olmadı.ama bir gün geldi kendi kendime bunun bir hata olduğuna karar verdim.bu kararı almamın başlıca etkeni sevdiğim çocuktu.evet benim sevdiğim bir çocuk var onun benden haberi yok çünkü beni görmedi.şimdi onun için dışarı çıkıyorum.onun yanına yavaşça yürüyorum.bana :
-selam.adım kerem.
dedikten sonra ne diceğimi bilemedim bana elini uzatmıstı ve ben de yavaşça elimi uzatarak:
-zeynep. dedim.
-meraba zeynep seni daha önce buralarda görmemiştim.buralarda yenisin galiba?
-aslında 4 yıldan beri burdayım okula gitmem evde takılırım hiç arkadaşım yok.ben yanlızlığı severim.dışarı çıkmam normalde.
-değişik bende öyleydim ama şunu farkettim öyle olduktan sonra sevdiklerine uzaktan baktıktan sonra hayatın ne anlamı var ki?
-evet haklısın.bende sevdiğim elini tutmak onu daha yakından görmek tanımak için geldim.
-öyle mi sevdiğin kişiyi ben tanıyor muyum peki?
-tabi ki tanıyosun.
-kim peki?
-sensin kerem.3 yıldan beri senı uzaktan izliyorum.ama cesaret edememişti dışarı çıkmaya arkadaş edinmeye.
-ama...ben seni tanımıyorum üzgünüm.
-neyse bu kadar hava yeter ben gidiyim artık.elveda...
dedikten sonra içeri girdim. Sevdiğim kişiyi de kaybetmiştim.o anda anladım dışarda senin bekleyenin olmadıkça yaşamanın ne anlamı var ki?Bu yüzden ona elveda demiştim çünkü.....
DEVAMI İLGİNİZE BAĞLI OLARAK GELECEKTİR BEĞENMEYİ UNUTMAYALIM LÜTFEN GÖRÜŞMEKÜZERE :)))) :)))) :)))))) :)))))
