I Knew You Were Trouble (Ross Lynch FanFic)

1.Bölüm 

Alyssa'nın Ağzından

"Lillian, indirimden kapabildiğim kadar ürün kaptım. Ama yıl sonu balosu için hala bir elbise bulamadım."

"Sakin ol Alyssa, aklında nasıl bir elbise var? Belki ben bulabilirim."

Yanıt vermeden önce duraksadım. Aklımdaki elbiseyi henüz düşünmemiştim ki. Gördüğüm elbiseler sadece, hmmm...

"V yakalı, mavi bir elbise. Tek omuzlu. Tek omuz askısında beyaz bir çiçek olmalı.  Elbise rahat olmalı. Fazla sıkmamalı  ya da fazla geniş olmamalı. Şimdilik böyle bir elbise var aklımda."

Lillian'ın sıkıntıyla nefesini verdiğini işittim. 

"Cidden mi? Bende aklında çok değişik bir tasarım var sandım. Sana en az on beş dakika sonra dönerim."

"Peki canım. Teşekkür ederim. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Aramayı sonlandırdım. Sonra başka bir numarayı tuşladım. Gelen arama açılana kadar akşam olacak sandım.

"Alo Alyssa?"

"Ah, Peter!"

"Noldu?"

"Adresi unuttum."

"Aly! Ciddi misin?"

"Hayır şaka yapıyorum Peter! Ben de zaten kaybettiğim kağıdı bulmuştum!"

"Of, tamam. Adresi veriyorum. İyi not al."

"Tamam."

Telefonu omzumla kulağım arasında sıkıştırıp elimi çektim. Kalemliklere uzanıp bir dolmakalem aldım.

Peter'in verdiği adresi not aldıktan sonra teşekkür edip aramayı sonlandırdım.

Peter, yıl sonu balosunun gerginliğini üstümden atabilmem için ufak bir parti yapmaya karar vermişti. Partide Peter'in arkadaşları, Peter, ben ve okuldan birkaç çocuk olacaktı.

Deneme olacağı için şort ve t-short'le gidecektim. Fazla abartmaya gerek yoktu.

Salona geçtim. Annem koltuğa uzanmış televizyon seyrediyordu. 

"Mamiş?"

"Efendim Alyssa?"

Annemin yanındaki krem rengi tekli koltuğa oturdum. 

"Peter'in partisi birazdan başlayacak. Ve benim araca ihtiyacım var."

"Otobüs?"

"Üstüme zarar verirler."

"Taksi?"

"Şöforlar sapık ve ben şort giyeceğim."

"Benden ne istiyorsun?"

"Arabanı ödünç almayı elbette!"

Annem gözlerini pörtletip bana baktı. 

"Aly, ehliyetini daha yeni aldın."

"Lütfen!"

"Hayır."

"Anne yalvarırım."

"Eğer bir sorun çıkarsa, harçlığından keserim."

Ağzımdan ufak bir çığlık kaçtı. Koşarak annemin boynuna atladım. Annem ağırlığıma bağlı olarak hafifçe geriye yaslandı. 

"Annelerin bitanesi! Annelerin en harikasısın!"