How to be a Black

Hoofdstuk zeventien: Een onaangename uitnodiging

Hoofdstuk zeventien: een onaangename uitnodiging

Beste Aurora,

Hierbij willen we je uitnodigen op het jaarlijkse kerstdiner van the Noble and Most Ancient House of Black. Je weet wat dat inhoud: Gedraag je normaal, draag iets degelijks en maak ons niet ten schande. Zolang je je aan deze drie regels weet te houden ben je welkom.

Ook hoorden wij van Regulus dat je een vriendje hebt. Hij is ook welkom op het feest. We hopen dat hij van een beetje een goede familie is want anders zullen wij jullie relatie niet goedkeuren.

Je ouders,

Druella en Cygnus Black

‘Eh Remus…’

‘Hmm…’ Mompelde Remus. Hij was zo verdiept in zijn boek dat hij nergens anders aandacht voor leek te hebben. Ik pakte het boek voorzichtig af en hij keek me vragend aan.

We zaten met zijn allen in de Grote Zaal aan het ontbijt. Ik had net de brief van mijn ouders gekregen en hield die nu als een doodvonnis in mijn handen.

‘Wat is er Aurora? Voel je je wel lekker?’

Waarschijnlijk was ik bleek geworden. Ik keek naar Sirius die met zo’n zelfde brief als ik in zijn handen zat. Hij keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar, doopte hem even in de soep zodat de letters uitliepen en maakte er toen een vies en zompig propje van.

‘Getsie Sirius,’ zei ik en hij glimlachte, waarna hij het propje naar Severus’ achterhoofd gooide. Deze keek kwaad om en Sirius zwaaide lief. James lachte en ik rolde met mijn ogen. Ik keek weer naar Remus en hij keek bezorgd terug.

‘Eh, mijn ouders nodigen je uit voor het jaarlijkse kerstdiner,’ ik zei maar niet wat er verder allemaal in had gestaan en propte de brief snel in mijn gewaad. ‘Het is op Eerste Kerstdag. Tweede Kerstdag kan je dan met je ouders vieren als je wil.’

Remus knikte. ‘Oké, maar…’

‘Maar wat?’

‘Wat nou als je ouders me maar niks vinden?’

‘Oh, ze vinden je vast heel charmant en beleefd en zo.’ Loog ik. Sirius wierp me een veelbetekenende blik toe en ik legde mijn vinger op mijn lippen om hem te laten zwijgen. Hij wou zijn mond open doen maar geluidloos zei ik ‘Silentio’. Sirius sprak maar er kwam geen geluid uit. Kwaad keek hij me aan en ik glimlachte. ‘Stem verloren Sirius? Vast en zeker door de verkoudheid die hier heerst!’

Hij vernauwde zijn ogen tot spleetjes.

‘Misschien kan je maar beter naar Madam Pomfrey* gaan.’

Als blikken konden doden zou ik inmiddels al lang dood zijn geweest.

De laatste schooldag voor de kerstvakantie was vreselijk. Ik zal uitleggen waarom: Quidditch Match. Gryffindor-Hufflepuf. Oftewel, mijn dood. Nou ja, dan kon ik tenminste niet meer doodgaan bij het kerstdiner…

‘Rustig, echt waar, het komt goed!’ Sirius keek me recht in mijn ogen aan. Ik zat te hyperventileren op een bank in het hoekje van de leerlingenkamer.

‘Vaarwel, adieu, tot nooit meer.’

Hij rolde met zijn ogen en glimlachte. ‘Als je nu niet rustig wordt ga ik Faith halen,’

‘Oké dan!’ zei ik snel. Alles beter dan Faith halen.

‘Kom mee, we gaan!’ Riep James. We moesten wat eerder bij het veld zijn omdat James, die nu aanvoerder was, nog even onze tactiek wou doornemen. Met trillende handen verliet ik de Leerlingenkamer, James volgend.

Het was ijskoud buiten. Echt ijzig koud. De wind blies in mijn gezicht en ik rilde nog meer dan dat ik eerst al deed. Met mijn sjaal dicht om me heen geslagen liep ik de kleedkamer binnen. Een vlaag van warmte verwelkomde me en ik ging zitten.

‘Oké,’ zei James. Nu dat we er allemaal zijn wil ik nog even onze tactiek doornemen. Dit is jouw eerste wedstrijd Aurora en ik kan zeggen: zo gaat het hier altijd.’

Ik knikte met een brok in mijn keel waardoor ik moeite had met slikken.

‘Hier zien jullie de Quaffles.’ James wees op een levende kaart die aan de muur hing. ‘Als we nou dertig graden meer naar links gaan worden…’ De rest van de zin bleef niet meer bij me hangen en ging mijn ene oor in en het andere uit. Ik was verwoed aan het denken aan een manier waarop ik die Snitch kon krijgen! Valsspelen was geen optie, niet met McGonagall die toekeek. Nee, er was echt geen enkele manier waarop ik de Snitch zou kunnen krijgen, behalve door heel goed te zijn (wat ik niet was) of heel veel geluk te hebben.

Blijkbaar was James klaar met zijn tactiek bespreken want het was stil geworden in de kleedkamer. Hij keek even naar zijn team en glimlachte tevreden. Toen brak hij de stilte door te zeggen: ‘And who are we fighting for?’

Heel het team sprong op van de banken en schreeuwde ‘Gryffindor! Givin’ it all for the red and gold!’

‘We gaan winnen mensen, we gaan ze inmaken!’

Maar het enige wat ik kon horen was dat ik grandioos ging falen…