My Crush is My Fiance ?!?!?!

Chapter 32 - ANO?!?!?!

Karen's POV

hanggang ngayon comma si Ryan.. nawawalan na ako ng lakas ng loob....

si tita laging nakatulala din.. nilalakasan ko ang loob ko pag andyan siya.. para naman may makapitan siya pagnauubusan na ng lakas ng loob..

lumabas ako sa room ni Ryan. at pumunta rooftop ng hostpital..

at

bilang

nahuhulog na ako?!

huh?

HEELLPPP!!!!!!!!!!!

*BOGSSHHHH*

"aray!" ako

"haayy salamat po at nagising na din kayo!!" Kuya Roy

anu?!?!?! panaginip lang ang lahat?!

"ehh bakit ka ba nanunulak?! pwede nnaman ako gising ng maayos ah!" ako

"kasi po kanina pa po namin kayo ginigising.. si Ryan pa nga po ang nanggising sa inyo eh!!" Kuya Roy

"ANU!? nakita ako ni Ryan ng ganitong itsura?! omgee!!!" ako

"ewan ko sayo! bilisan mo na dyan! naghihintay na sila sayo!" Kuya Roy

dali dali ako naligo.. pero di ko talaga kaya.. half an hour ako naliligo.. and then 20 mins. nagayos..

namili na ako ng isusuot ko..

nag wear lang ako ng simple dress...

bumababa na ako..

"GUYYSS!! i'm soo sorry... "ako

"takss!!! i'mm soo sorry.. talaga" ako sabay hug sa kanya..

hinug ko siya ng sobrang higpit ng parang walang bukas...

"ay naku!!! tama na nga yang PDA niyoo at tara na!" Tom

"opo sir!" sabay naming sinabi ni Ryan..

nakakaloka talaga itong si Tom

"guys!! bilis!! tumatawag na saakin myloves ko!!!!!!" Tom

buti na lang at pinalitan na nila ang tawag sa isa't isa

"opo!!" Ryan

"taks tara!" Ryan

"okay!! bye mommy daddy kuya!!" ako

umalis na kami at pumunta na sa mall

habang nasa car kami napatingin ako kay Ryan at napaisip ako na dapat sulitin ko ang mga oras na magkasama kami

kasi lahat ng mga bagay and mga pagkakataon kaylangan sulitin and itreasure kasi di natin

masabi kung kaylan mawawala ang isang tao sa buhay mo.

or ikaw di mo alam kung hanggang kaylan mo siya makikita and magiistay ba siya sa tabi mo habang buhay? ;(

"taks are you okay?" Ryan

"huh? amm yeah heheh" Karen

"were here na kasi eh kanina pa namin ikaw kinakausap" Jade

FLASHBACK

araw araw na akong nahihilo, nung ako lang ang lumabas kasi di pwde nun si Ryan nagpunta ako sa hospital at nagpacheck up

"ma'am kayo na po ang sunod!" nurse

"thank you!" ako

pumasok na ako sa room ng family doctor namin

"hi doc, kamusta po?" ako

"hi Karen! maupo ka" Doc

naupo na ako at nakasmile kay doc habang siya ang serious look kinabahan na tuloy ako

"doc bakit po?" ako

"Karen taparin na kita ha! dito sa x-ray mo may nakita akong bukol sa utak mo at kaylangan natin siya maagapan agad agad" Doc

"soo ang sinasabi niyo po ay may tumor po ako doc? paano po yun nangyari doc?" ako

"uminahon ka Karen!" Doc

"doc paano po? gusto ko pa po mabuhay!" ako

bigla bigla na lang tumulo yung luha ko... kahit anung pigil ko ayaw padin!

"kaylangan ka maoperahan agad agad para di na kumalat ung cancer cells! pero kaylangan ko makausap yung mga magulang mo muna" Doc

"doc pwede po ba na ako na ang magsabi sa kanila?" ako

"sige sige iha! pero kaylangan as soon as possible okay?" Doc

"opo doc thank you po!" ako

lumabas na ako at dali daling umalis sa hospital kasi di ko na alam ang gagawin ko

pumunta ako dun sa park na lagi naming pinupuntahan ni Ryan kami lang ang nakakaalam sa place na to ni family namin di nila alam na napunta kami dito

di ko namalayan na ang tagal ko na pala dun.. ring ng ring yung phone ko di ko siya pinapansin

pinapanood ko lang yung sunsent habang umiiyak! di ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila

di ko alam kung paano ko iiwang si Ryan! di ko pa kaya siyang iwan! bakit kasi ako pa! bakit!!!!