HE

Chapter 1

به کاغذ توی دستم و بعد به اون عمارت بزرگ که چند یارد با دروازه ای که جلوم بود فاصله داشت نگاه کردم...آدرس درست بود!

اخم کردم و به حرف "S" بالای دروازه خیره شدم.

حرف های خانم لینتون مدام توی ذهنم مرور میشد:

«الا، تو باید تا پایان 18 سالگیت پیش خانواده ی استایلز زندگی کنی...اونا قبول کردن که کفالت تو رو به عهده بگیرن»

چهره ی عبوس خانوم لینتون توی ذهنم اومد و دوباره به اون عمارت نگاه کردم.

بالاخره جراتشو پیدا کردم و به سمت آیفون خونه رفتم و زنگ رو فشار دادم.

بعد از چند ثانیه، صدای یه مرد جا افتاده از آیفون شنیده شد.

«والتر هستم...چه کمکی میتونم بهتون بکنم؟»

یه نفس عمیق کشیدم و کمی به آیفون نزدیک تر شدم.

«الا شریدر...امروز قرار بود به اینجا بیام»

صدام آروم بود و به زور شنیده میشد.

«اوه خانوم الا...خانوم استایلز منتظر شما هستن! یک نفر رو میفرستم که به طرف عمارت راهنماییتون کنه»

چیزی نگفتم و از آیفون فاصله گرفتم. بعد از حدود 5 دقیقه یه زن میانسال دروازه ی بزرگ عمارت رو باز کرد و بهم لبخند زد.

«خوش اومدین خانوم الا...من به سمت اتاق مهمان راهنماییتون میکنم»

اون زن چهره ی مهربونی داشت و لبخندش گرم بود ولی من حس لبخند زدن نداشتم. سرمو به آرومی تکون دادم و پشت سرش وارد باغ شدم. چشمام از تعجب گرد شدن و فکم روی زمین افتاد. تا به حال توی عمرم همچین باغ زیبایی ندیده بودم...انواع گل ها و درخت ها اطراف جاده ای که ما توش حرکت میکردیم رو گرفته بودن و بوی خوش اون ها و آواز پرنده ها باعث شد سر حال بیام. یه لبخند پر رنگ به زودی جای خودش رو روی صورتم پیدا کرد و من فقط با چشم های سبزم به تحسین اون منظره پرداختم.

بعد از حدود 5 دقیقه به اون عمارت با شکوه که در وسط باغ قرار داشت رسیدیم و اون خدمتکار با یونیفرم مخصوصش از پله های سنگی بالا رفت.

کیف کولیم رو روی شونه ام جا به جا کردم و دنبالش کردم تا به در ورودی رسیدیم. اون در رو باز کرد و بهم لبخند زد تا وارد بشم. این دفعه منم لبخند زدم و زیر لب ازش تشکر کردم. باید بگم داخل عمارت چیزی کمتر از منظره ی بیرون نداشت. کف سالن با سنگ براق و سفید پوشیده شده بود و پرده های ابریشمی و زیبا پنجره های بزرگ عمارت رو پوشونده بودن. پله های مرمری طبقه ی اول رو به طبقات بالاتر متصل میکردن و نقاشی های زیبای روی دیوار چشم هر بیننده ای رو به طرف خودشون میکشید.

«از این طرف خانوم الا»

خدمتکار گفت و دستشو دراز کرد تا منو به سمت راست سالن جایی که یه در چوبی بزرگ قرار داشت راهنمایی کنه. نگاهمو از اون فضای مسحور کننده گرفتم و به سمت اتاق مهمان رفتم. فقط با دیدن این خونه میتونم بگم که این خانواده خیلی تشریفاتی و اشرافی زندگی میکنن...احتمالا خانوم استایلز هر روز صبح توی شیر الاغ حموم میکنه و بعد از سونا، بهترین ماساژور ها اونو ماساژ میدن. هر روز صبح اون وارد اتاق لباس هاش میشه و از بین صد ها لباس یکی رو انتخاب میکنه و بعد از سشوار موهاش توسط خدمتکار مخصوصش از اتاق خواب باشکوهش خارج میشه تا به عنوان خانوم این عمارت به کار هاش رسیدگی کنه‌.