Ikatlong Yugto.
~.~.~
Lumipas ang isang Linggo,
Kinalimutan ko na yung Nalaman kong hinahanap ako ng parents ko,
Di na rin ako Masyadong lumalabas ng bahay..Dahil baka mamukhaan pa ko...Kalat na din kasi yung Balita na 'Missing Ako'
Kasalukuyang Nakikipaglaro ako sa anak ko ng Taguan...
"Art...malapit na ko..."pananakot ko pa sa Anak ko.
Ako kasi ang Taya Eh !
Tiningnan ko yung bawat kwarto na pwedeng Pagtaguan ni Art...Pero wala sya...
Buong bahay inikot ko na...Pero hindi ko padin sya nakita..'
Lumabas na ako ng Bahay,Kahit na ayoko...
"Art...Art...nasan kana?"Patuloy ang Pagsigaw ko.
Napatingin ako sa Di kalayuan..
At nagulat ako sa Nakita ko.
Feeling ko Nafreeze na ko...
"A-anak..."sabi nya.
Lumapit sila sakin.Kaya Biglang tumulo na naman ang Luha ko...
Sobrang Namiss ko sila...
"Anak,ikaw na ba yan?"tanong ni Daddy.
Hindi ko alam kung anong ikikilos ko?
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong Maramdaman?
Ngayong nandito na sila sa Harap ko.Wala parin akong imik.Di parin kasi ako makapaniwala na...Nandito na sila...
"Anak...sobrang Namiss kita..."sabi ni daddy,saka nya ako Niyakap..
Yakap na sabik na sabik Ako..
hindi ko Sya niyakap..Nakatayo parin ako at Lumuluha...
Masayang-masaya ako na Nandito sila...
Pero hindi ko parin Maiwasan ang may magtanong sa isip ko..
"Sobrang Namiss ka talaga namin...anak...Maraming salamat at nakita kana namin..."Sabi ni mommy.Sabay yakap sakin.
Gusto ko rin sila Gantihan ng mahigpit na yakap.Pero hindi ko Magawa..
"Namiss kita Bunso,"Sabi naman ni kuya Jed,Ang napakagwapo kong kuya..
Nakakamiss din sya,Kahit palagi kami nag-aaway at madalas di magkasundo..Sobrang namiss ko parin sya...Kahit naman kasi moody sya,Mabait parin sya...
"Bakit anak?di kaba masaya?"tanong ni Daddy,
Kung alam lang nila kung anung hirap ang Dinaanan ko...
Kung gaanu kasakit at Kahirap nung itakwil nila ako....
Sana naisip nila yung Pakiramdam ko noon..Yung feeling na Nag-iisa..
Yung feeling na gusto ko ng mawala sa Mundong to ! Akala ko Madali nila akong Mapapatawad dahil anak nila ako at dahil Mahal nila ako...Akala ko Pagkatapos ng mapait na nangyari...Sila ang magiging Sandalan ko,Sila ang magiging Karamay ko !
Pero, Hindi pala ! Akala ko lang pala ang Lahat...Naiintindihan ko naman sila Ehh ! Pero isa lang naman ang Tanong sa isip ko Eh, ' bakit ngayon lang,?'
Ngayong Masaya ako sa buhay ko...
Bakit hindi pa noon,Nung mga panahong Walang-wala ako...
"Nanay..."tawag sakin ni Art.Saka tumakbo palapit sakin at Niyakap ako...Niyakap ko din si Art !
