New York ရဲ႕ ညဘက္ လမ္းမ်ားတြင္ ပံုမွန္လူစည္ကားၿမဲပင္။ လမ္းမီးတိုင္မ်ားရဲ႕ အလင္းေရာင္မ်ားၾကား လူမ်ား ႐ႈပ္ေထြးသြားလာေနၾကသည္။
မ႐ိုးႏိုင္ေသာ အလုပ္မ်ားကို ေန႔စဥ္လုပ္ရင္း အသက္ဆက္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသိခ်င္လိုက္တာ...။
ကြၽန္ေတာ္အသက္ဆက္ေနရျခင္းရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကား Hyung နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ပင္......
...........................................................
Ding ~~~ Ding ~~~Dong
" ဟုတ္ၿပီ အဲ့တာဆို ဒီေန႔ သင္ခန္းစာကို ဒီမွာပဲရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ မနက္ျဖန္ အတန္းမလာခင္ presentation အတြက္ ေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္ခဲ့ၾကေနာ္ " Tr. John ေက်ာင္းသားေတြကို English လိုမွာၿပီး အတန္းထဲက ထြက္သြားသည္။
ကြၽန္ေတာ္ပစၥည္းေတြကို အျမန္သိမ္းၿပီးျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္.
" Dae.............. " ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းေဖာ္ Somi ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးကိုလာပုတ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး " Somi ငါနင့္ကို အဲ့နာမည္မေခၚဖို႔ ေျပာထားတယ္မလား ငါမႀကိဳက္ဘူး... "
ကြၽန္ေတာ္ေလသံမာမာနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
" Sorry Dae...Ah.. Daehwi ငါေမ့သြားလို႔ ေနာက္ခါမေခၚေတာ့ဘူး sorry ကြာ.." သူေခါင္းငံု႔ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္တယ္။
" ရပါတယ္...... " ကြၽန္ေတာ္သူ႕ပုခံုးကို ေျဖးေျဖးေလးပုတ္ၿပီး ၿပံဳးျပလိုက္တယ္.
" သတိရေနတုန္းပဲလား....... " သူကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးသည္။
" ဘာကိုလဲ.....? " ကြၽန္ေတာ္ပစၥည္းေတြ သိမ္းၿပီး ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။
" အဲ့တစ္ေယာက္ေလ....... " ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ပြင့္ေနတဲ့ ဖုန္း screen ကို သူ ၾကည့္ၿပီး ေမးတယ္.
" ငါသြားေတာ့မယ္.... အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္စရာရိွေသးတယ္.... " ကြၽန္ေတာ္ ကမန္းကတမ္း လြယ္အိတ္လြယ္ကာ သူ႕ေရွ႕က ထြက္လာလိုက္တယ္.
" presentation အတြက္ ေသခ်ာလုပ္ခဲ့ေနာ္ " Somi လွမ္းေအာ္ေျပာသည္။
YOU ARE READING
* Fortunate *
Fanfiction" ကံဆိုတာကို ယံုလား Hyung? ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေန႔ျပန္ဆံုၾကမယ္ ~~ " - Lee Daehwi " မျဖစ္ႏိုင္ဘူး Dae... ငါသိထားတာေတြမဟုတ္ဘူးလို႔ မင္းေျပာပါကြာ.... " - Bae Jinyoung ကံတရားကသာ မလွည့္စားခဲ့ရင္ ခြဲခြာျခင္းဆိုတာ အေၾကာင္းဖန္လာစရာမရိွဘူး............ :")
