BOHATERKI
Demeter - siostra Zeusa, potężna, dobra dla ludzi bogini pól i sadów, Matka-Ziemia. W tym micie Demeter to przede wszystkim kochająca matka Kory, pogrążona w rozpaczy po stracie córki. Nie mogła znieść rozłąki, bardzo tęskniła za Korą. Szła przez świat, gorzko płacząc. Wraz z nią smuciła się cała ziemia. Bogini szła odziana w skromną szatę, w ręku trzymała poczerniałe kłosy zbóż - znak żałoby. Bardzo się bała o córkę, nie wiedziała, co się z nią stało. Demeter kochała Korę gorącą macierzyńską miłością. Nie umiała się pogodzić z utratą córki. Znosiła cierpienia i niewygody, aby odnaleźć ukochaną Korę. Była cierpliwa i uparta. Przeszukała każdy skrawek ziemi.
Kora - córka Demeter, młoda, wesoła i bardzo piękna dziewczyna, która spędzała życie w otoczeniu swych przyjaciółek-nimf, bawiąc się i ciesząc pięknem świata i miłością matki. Była nieostrożna i, choć matka ostrzegała ją przed niebezpieczeństwem, zerwała kwiat narcyza, poświęcony Hadesowi. Władca podziemia porwał ją. Została jego małżonką i jako Persefona rządziła królestwem ciemności. Ona także bardzo tęskniła za matką, ale musiała spełnić wolę gromowładnego Zeusa.
PLAN WYDARZEŃ
1.Opis cierpiącej Demeter.
2.Opowieść o porwaniu Kory.
3.Informacja o poszukiwaniach córki podjętych przez Demeter.
5.Opis skutków jej rozpaczy dla przyrody.
6.Wzmianki o rozmowach innych bogów z matką.
7.Historia uwolnienia Kory.
8.Skutki radości Demeter z powodu odzyskania córki.
9.Zapowiedź cykliczności odejść i powrotów Kory.
STRESZCZENIE
Demeter była nie tylko boginią pól i urodzajów, ale też szczęśliwą matką Kory. Spacerowały razem z orszakiem nimf po ukwieconych łąkach, słuchały śpiewu ptaków, zrywały kwiaty. Troskliwa matka często ostrzegała Korę, by nie zrywała białego kwiatu narcyza, który jest poświęcony bogom mrocznych podziemi. Opowiedziała jej historię pięknego młodzieńca, Narcyza, który zakochał się w swym odbiciu lustrzanym i umarł z miłości i tęsknoty do niego. Na jego grobie wyrósł kwiat o słodkiej woni, zwany narcyzem. Córka nie posłuchała matczynej przestrogi i zerwała kwiat. W wyniku tego została porwana przez Hadesa do podziemi. Rozpacz Demeter nie miała granic. Jęcząc i płacząc, szukała nadaremnie ukochanego dziecka. Przyroda, współczując swej pani, rozpaczała wraz z nią - ptaki umilkły, wyschły źródła, zwiędły kwiaty. Gdy zaś nieszczęsna bogini dowiedziała się, że Zeus bez jej wiedzy obiecał Hadesowi Korę za żonę, zapłonęła takim gniewem, że rzuciła klątwę na ziemię, by nie rodziła więcej żadnych owoców. Długo opierała się próbom przebłagania. W ukryciu cierpiała. Wówczas Zeus wezwał ją przed swe oblicze i oznajmił, że odtąd Kora będzie spędzać jedną trzecią roku z mężem Hadesem, a dwie trzecie z matką. Tak powstały pory roku. Gdy Kora przebywa w krainie cieni - na ziemi panuje zima, przyroda usypia. Wiosną budzi się do życia - bo Kora wraca do matki. Lato kwitnie ich szczęściem, a jesień płacze deszczem nad rozstaniem matki i córki.
PROBLEMATYKA
W micie zostały wyjaśnione następujące zjawiska przyrodnicze: zmiany pór roku, powstanie kwiatu narcyza. Postać Demeter można traktować jako archetyp matki, która utraciła swoje dziecko.
