Yağmur Yağarken Sevdim Seni

3.Bölüm

Mesajı tekrar tekrar okurken kalbim yerinden çıkacaktı.Elim ayağım titremeye başlamıştı.Hemen aklıma üstüm geldi.Kollarımı göğüslerimin üstünde çapraz bir şekilde kapattım.

Bir tane daha mesaj geldi."Tamam bakmıyorum git ne işin varsa gör ama perdeyi kapatmayı unutma."Kimin olduğunu şuan düşünemiyordum sanki beynim durmuştu son bir kaç gündür şok üzerine şok yaşıyordum.Hemen yatağın üstünde ki havluyu alıp vücuduma sardım ve kenardan kenardan gidip perdeyi kapattım.

Duş alırken aklımda mesaj atan kişi vardı. Kimdi? Benden ne istiyordu?Beni nereden tanıyordu?Eğer beni camdan gördüyse büyük bir ihtimalle yan apartmandan biri olmalıydı. 

Üstümü giyinip odama geçtim hava soğuk olduğu için bir hırka daha geçirdim üstüme.Odam fazla karanlıktı perdeyi açıp tülü çektim.Telefonuma bakmaya korkuyordum artık ne zaman elime alsam bir mesaj geliyordu.

Kafamı dağıtmak için hemen bilgisayarımı açtım.Hemen Twitter,YouTube ve Connected'ı açtım.Şarkı ararken aklıma Gökhan Türkmen-Çatı katı geldi.Çok fazla Türk şarkıcı dinlemesem bile bu şarkı fazlasıyla güzeldi.

Connected'a bir sürü anonim gelmeye başlamıştı bile birisi "Bende o şarkıyı seviyorum " diye mesaj attı.Bunu görünce ani bir şok geçirdim."Hangi şarkıyı? diye sordum."Çatı Katı" dedi.Hemen diğer anonimleri kapatıp ona yoğunlaştım.

"Nereden biliyorsun bu şarkıyı dinlediğimi?" artık alıaağım cevaplardan korkmaya başlamıştım.Cevap vermeden çıkıp gitti hayretler içinde kala kaldım.

Annemin odama pat diye dalmasıyla irkildim.Bir anda bağırmaya başladı."Yeter artık şu müziğin sesini bu kadar açma. "Sen ne zaman geldin?" bunu sessiz bir şekilde sormuştum.

"Az önce canım! O kadar kapıyı çaldım açmadın,bir şey oldu sandım."

"Tamam anne biraz sakin ol." diye geçiştirmeye çalıştım.ébirazdan yemeği hazırlarım ben çağırmadan inersen çok memnun olurum." Sesi çok düzdü baya sinirlenmiş olmalı üstüne gitmeden "Peki anneciğim , çıkarken kapıyı çeker misin " diye yumuşak bir şekilde sordum.

"Emredersiniz küçük hanım" diyerek kapıyı suratıma çarpıp çıktı.Müziğin sesini hafif açarken bir anonim daha geldi "Telefonuna baksan iyi edersin." hemen yatağımın üzerinde ki telefonumu aldım.Birisiyle mi konuşuyordum? Hemde 1,5 saatten beri?

Telefonumu kulağıma doğru götürüp "Alo?" dedim.Karşı taraf hiç ses vermeden telefonunu kapattı.Bu numara... O ! Mesaj atan ! Ah tabi ya banyoya giderken telefon çalmıştı kapatırken yanlışlıkla açmışım kahretsin!

Tekrar Connected'tan mesaj attı "Sesin çok güzel." diyecek hiç bir şey bulamıyordum. "Teşekkür ederim de neden hiç konuşmadan yüzüme kapattın ?" diye sordum.

"Çünkü heyecanlandım." Şaka yapıyor olmalı! Sesimi duyunca mı heyecanlanmıştı ?! "En azından bir "Alo" diyebilirdin mesela "dedim.

"Sesimi mi merak ettin yoksa sen " 

"Yoo , hayır neden merak edecekmişim ki" dedim şuan gülümseyip duruyordum ve buna engel olamıyordum.Tuhaf olan şu ki bu gizem benim hoşuma gitmeye başlamıştı.

"Artık bir daha ki sefere" diyip çıktı. Modumdan çıkmış ve suratım asılmıştı.Çok oluyordu bu çocuk artık ! 2 defadır aynı şeyi yapıyor.Diğer anonimlere cevap vermeden bende çıktım.

Bilgisayarı kapatıp yemeğe indim.Annem henüz beni çağırmamıştı.Şimdiye kadar çoktan çağırmış olması gerekiyordu.Aşağı indiğimde annem koltuğa oturmuş kesik kesik nefes alıyordu.Bir hışımla yanına fırladım.

Ellerini tutup "İyi misin, anne ?!" diye sordum.Kafasını bana doğru çevirip olumlu anlamında salladı.Mutfaktan bir bardak su alıp geldim.Suyunu içirdikten sonra koltuğa uzanmasını sağladım.Neler olduğunu soracaktım fakat biraz dinlense daha iyi olacaktı.

Annem uzanınca bende gidip yemeğin altını kapattım. Yanına oturup tekrar iyi olup olmadığını kontrol ettiğimde nefes alış verişi gittikçe seyrekleşiyordu. Hafifçe kolunu sarstım sanırım bayılmıştı.Biraz daha sert sarstım ama uyanmıyordu.Bu sefer omuzlarından tutup sarsmaya başladım YİNE UYANMADI!!

Hepsinin ardından büyük bir çığlık attım "ANNE ! ANNE UYAN!"

Hemen kapıyı açıp karşı dairedeki komşuların zillerine basmaya başladım.Açmıyorlardı.Daha çok çaldım kapıyı bütün apartmanı yerle bir ettim ama sanki hepsi yer yarılmış içine girmişlerdi.

Ağlamaktan gözlerim yanıyordu.Tekrar eve girip anneme baktım aynı şekilde yatıyordu.Koşarak telefonumu aldım Eren'i aradım.Hadi ama! Çalıyordu ama açan yoktu.Komidinin üzerinde ki küçük oyuncak ambulansı görünce aklıma 112'yi aramak geldi.O kargaşada nasılda unutmuştum..

Kapı çaldı hızlı adımlarla kapıya doğru yaklaştım.Kapıyı açtığımda karşımda duran kişiyi tanımıyordum.Ortalama benim yaşlarımda ,kahverengi gözlü ,koyu kahverengi saçlı bir çocuktu.

Telaşla bana bakıyordu."Bir şey mi oldu ?"