Henüz 12 yaşındaydım aşk nedir bilmezdim.Hep kötü bir şey sanardım aşkı.Zaten annem ve babam aşk evliliği yapıp 4 sene sonra boşanmıştı.Aşk saçma,aşk salakça deyip duruyordum etrafta.Ta ki onunla tanışana kadar.Henüz 12 yaşındaydım ve aşık olmuştum.Ne garip o yaşta aşk nedir bilemezsin ama o aşık olmuştum işte.
Aynı mahallede oturuyorduk.Çocuk o kadar tatlıydı ki,onu görünce:"AMAN TANRIM ÖLÜYORUM SANIRIM BU NASIL GÖZ,BU NASIL KAŞ,BU NASIL BİR VÜCUT."diye sayıklıyordum kendi kendime.İşte böyle bir gün dışarda gezerken onunla karşılaşmıştım.Bayılacak gibiydim.Çocuk o kadar tatlıydı.Aradan 1 sene geçtikten sonra çocukla konuşmaya başladık.Çocuk bana deliler gibi aşık olduğunu söylüyordu.Tabi ben pas vermiyordum.1 ay kadar konuşup sevgili olmaya karar verdik.Ben çocuğa hep karamel diyordum.Sanırım o çocuktan böyle bahsedeceğim,evet.Karamel çok farklı bir ailede yetişmişti abisi hapisteydi,babası felaket sert bir insandı.Karamelle sevgili olmuştum sonunda.Çok iyi anlaşıyorlardı,tıpkı iki arkadaş gibi.Sonra ne olduysa ayrılma kararı alıp ayrıldık.Fakat bende Karamel de birbirimizden kopamadık.Hala deliler gibi seviyorlarduk birbirimizi.13 yaşında aşk ne kadar güzel.Bir sabah çöp atmak için çıkmıştım dışarıya ve en iğrenç halimdi.Aşağıya doğru baktığımda bana doğru koşan birinin olduğunu görmüştüm,bu oydu büyük aşkım Karamel.Bana doğru koşup sıkıca sarıldı.Sonra annemin sesiyle fırladım yataktan içimden:"OFF YİNE Mİ RÜYA?TANRIĞĞĞM ONU BANA GETİR ÇOK PLEASEE,NE DİYORUM LAN BEN ÇARPILICAM ŞİMDİ TÖBEST." saçlarımı düzleştirdim okula hazırlandım,evden çıktım.Okula gittim salak saçma hocaların olduğu mal bir sınıfta dersi işledim çıktım.Arkadaşlarıla eve gelirken beni köşede bekleyeceğini bildiren bir mesaj aldım.Bu onun numarasıydı Karamelin.Hemen koşarak köşeye gittim.
Karamel:"LAFI UZATMAYACAĞIM SENİ ÇOK SEVİYORUM VE ÇOK ÖZLEDİM KISA KESİYORUM BENİMLE TEKRAR ÇIKAR MISIN?"dedi.
Ben"CİDDİ MİSİN SEN NE DEDİĞİNİ BİLİYOR MUSUN ŞAKA MI BU OFF DEFOLUR MUSUN."
Karamel:"MAL MISIN SALAKLAŞMA BEN SENİ ÇOK SEVİYORUM."
Ben:"PEKİ BENİ NİYE BIRAKTIN?"
Karamel:"..."
Ben:" İŞTE ANCAK SUSMAYI BİLİRSİN İSTEMİYORU..."daha cümlemi tamamlamadan sarıldı bana ama nasıl sıkı sarıldıysa belim çıkacak gibi hissetim."LÜTFEN BENİ BIRAKMA,YAŞAYAMAM SENSİZ."deyip duruyordu.Affetmeyeceğimi söyleyip eve gittim.Saatlerce oturup onun için ağladım.Tanrım biliyorum ben bir aptalım.Ama onun sevgisine güvenmiyordum işte.Biliyordum yine aynı şeyler yaşanacaktı.Bu yüzden en iyisi unutmak dedim.Unutamayacağımı biliyordum.Yine de denedim sonuçta.
