Kim Bu Gizemli Çocuk ?

Elisa'nın Gözünden

    Yaşadığım o ani şoktan kendime zor gelmiştim.Neden o yeşil gözlerin etkisinde kaldığımı kendime binlerce kez soruyordum hemde yüzünün tamamını görmeden.. Ben bunlarla kafayı yiyecek duruma gelirken aniden yeni sınıfımın önüne geldiğimi fark ettim.İçimde anlayamadığım heyecan fırtınası vardı.Ben kendime gelene kadar zil çalmıştı tabiki de.Herkes koşuşturuyordu ben daha karşımda duran sınıfa nasıl gireceğimi düşünürken.Tamda bu sırada koluma biri girdi ani bir şok geçirirken bana nazik ve neşeli bir ses ''Merhaba'' diyerek gülümsedi.Aklımda o an hakkında sadece şunlar kaldı;sevimli,nazik ve güler yüzlü biri ve adının Betül olan bir kız olmasıydı.Ondan sonra yaşadığım diğer şok sınıfa girdiğimde tam karşımda yeşil gözlü çocuğun olmasıydı daha sonrası hafızamda yok nasıl kendimi tanıttığım nasıl oturduğum yere geldiğim. DELİRECEĞİM.

   Oturduğum yerin tam çaprazında o oturuyordu.Derslerde falan bulduğum her fırsatta ona bakıyordum.O an sadece aklımda olan şey çocuğun beni sapık sanmasıydı.Çıkış zili çaldığında kendimi acayip derecede özgür hissettim ve yanıma Betül geldi.Yanıma geldiğinde ilk dediği şey 'Ben sana kendimi tanıttım sen bana adını neden söylemiyorsun gizemli kız ??'' Bende şöyle dedim ''Ben mi gizemli kızmışım sadece ilk günün verdiği duyguları taşıyan biriyim bu arada adım Deniz.'' .Betül ile birlikte yürüyorduk bana etrafı gezdirmeyi teklif etti.Bende kafam allak bullak olduğu için reddettim.Tam da bu sırada babam aramıştı.Elimde nerede olduğunu bile bilmediğim bir ev adresi ile Betül'den ayrıldım.

    Yolda etrafa salak salak bakınarak gidiyordum.O an karşımda yeşil gözlü çocuğu görmüştüm.Ama artık ona kafamda yeşil gözlü çocuk değil GİZEMLİ ÇOCUK diyordum.Aklımda delice şeyler dönüyordu.Aklımda dönen bir fikir oldukça beni çekti ve uygulamaya koydum başıma gelecekleri bilmeden.Aklıma gelen fikir onu takip etmekti.Bu hiç bilmediğim bir yerde nedense şeytana uydum ve takibe başladım.Yanına hep tekin olmayan serseri tipli çocuklar gelip gidiyordu.Babamın telefonlarını açmıyor,açıyorsam da işim çıktı okulla alakalı diye başımdan atıyordum. Benim gizemli çocuğum çıkmaz sokak mı desem karanlık bir yer mi desem öyle bir yere geldi ve içimdeki ses onu takip ettiğimi anladığını söyleyerek resmen bana bağırıyordu. Gizemli çocuk aniden durdu kimsenin olmadığı sadece o ve ben olduğum bir yerde ve arkasını hızlıca döndü.KALBİM PATLAYACAK GİBİ ATIYORDU.Aklımda delice şeyler geçiyor kendime küfürler sayıyordum o kısacık sürede.Yanıma yaklaşıyordu.O an gözlerim kararmaya başladı ve aniden bayıldım.

       Kendime geldiğimde benim gizemli çocuğun kollarındaydım ve beni yere düşmekten kurtarmış.Kulağıma fısıldayaraK ''SELAM'' dedi.