Bölüm:1

69 10 15
                                    

     Ben tüm hayatı boyunca babasının ölümünü dileyip, babasını kaybedince onsuzluğun soğuk yüzüyle karşılaşmış biriyim.

     Aslında babamı kaybedicegimizi biliyorduk ama hastaneye gittiğimde birden ölüm haberini almıştım. Herşey o kadar ani olmuştu ki ne hissedeceğimi bile şaşırmıştım. Dualarım kabul oldu diye mutlu olmam gerekirken neden içimde büyük bir boşluk hissediyordum ki? Şoka girmiştim, babamın öldüğünü beynim reddediyordu ama kalbim acı çekiyordu. Sanki kendime ihanet etmiş gibiydim ben babam için üzülemezdim. Kucukken babasina aşık olan kizlardan degildim ya da hep annesi ile babasi arasinda kalan cocuklardan hiç degildim.Hayatım boyunca babam yüzünden yaşadıklarımı, ölmesi için ettiğim duaları unutmuştum. Yine de kendime, yaşadıklarıma ihanet edip hastanenin bir köşesine sinmiş ağlıyordum. Onu kaybettiğime, yaşattıklarına rağmen ben inanmazken bunların içinde bir de ailem babam için iyi haberler beklerken nasıl onu kaybettiklerinin haberini verebilecektim. Onların, ölüm haberini aldıkları zaman yaşayacakları gözümün önüne gelince omuzlarımdaki yüke yük, acıma acı, kalbimdeki ağırlığa ağırlık bindi.
Şu an koca dünyada yaşadığım yalnızlığı tekrar kendimle paylaştım. Bu düşüncelerle daha da sarsılarak ağlamaya başladım. Birden beynim düşünme yetisini kaybetmeye başlamıştı. Bacaklarım elverdiğince hastanenin önüne çıktım. Babamın arkadaşları oradaydı. Hatırladığım kadarıyla beni eve götürdüler, o günü uyuyarak geçirdim.
Uykumda hatırladığım kabuslar kalbimi daha da ağırlaştırdı. Babamdan gördüğüm dayaklar anneme yaptıkları aklıma geldikçe daha da boğuluyordum ama yine de babamın ölümüne hissettiğim acı geçmiyordu.
Bir yandan salondaki acı çığlıkları, yakarışları duyuyor ama hiçbir şey yapamıyordum. Ne yerimden kalkabiliyor ne aglayabiliyor ne de bağarabiliyordum.....

......................................................................

Yaşadığım berbat günden sonra köye cenazeyi defnetmek için yola çıktık. Yolda bana sakinleştirici hap vermişlerdi aslında hapların tek amacı günü uykuyla uyanıklık arasında geçirmeyi sağlamaktı. Bu nedenle yaşadıklarımı beynim hala hayal ürünü olarak algılıyordu. Beynim babamın ölemiyeceğini ettiğim duaların kabul olamayacağını düşünüyordu.
Köye vardığımda hemşire olan yengem artık bana sakinleştirici vermemeleri gerektiğini, olanları algilayamadigimi söylemişti. Belki de ben anlamak istemiyordum haplar da buna yardımcı oluyordu ama kalbimdeki acıyı hiçbir şekilde hafifletmiyordu.
Bir müddet sonra cami de babamın ölüm selası verilirken ismini söyledikleri o an beynim gerçekleri idrak etmeye başladı. O an nedenini bilmediğim ama içimden son kez babamı görmem gerektiğini söyleyen sese inandım ve Caminin gasilhanesine girdim. Babamın yanına oturdum ve içimde bir şüphe veya korku olmadan suratını ve kollarını açtım.
Ellerini ellerimin arasına aldım, bana hala teni sıcak geliyordu. İşte o an içimden biraz da olsa pişmanlık dalgası geçti , yaşayamadığımız anıların, görmediğim baba sevgisinin yokluğunu ve pişmanlığını hissettim.
Sonra yanaklarından öptüm onu inanır mısınız Babam yaşarken onu böyle doya doya öpmemiştim.

Biraz daha orda kaldıktan sonra sadece bir an korkuyu hissettim o da gözlerine gözlerim takılı kaldığında oldu , yaşarken doya doya bakmadığım o gözlere perde inmişti. İçimin ezildiğini hissetmiştim resmen ölüm kalbimi sökmüş elime vermişti....

Orda daha fazla kalamıyacağımı hissetmiş ve gasilhaneden çıkmıştım.
Daha sonra babamı defnettik ve İstanbul a geri döndük.

Babamı kaybettikten sonraki 6 ay boyunca 19 senedir yaşayamadıklarımızı rüyalarımda yaşadım. Kaybetmenin acısı, pişmanlığı, yalnızlığı giderek azalır diye düşünürken daha da artmıştı.

Yalnızlığımı kendimle ve rüyalarımla kapatmak istedim çünkü yaşadıklarımı anlatabileceğim kimsem yoktu. Koca dünyada tek kalmıştım....

Herkese merhabalar tekrardan geldim ve yazımı daha da etkili bir şekilde kullandığımı düşünüyorum ama tabi ki de yanilabilirim. Bu hikaye dediğim gibi kısa surucek ve yorumları değerlendirip kendime bir yol çizmemi sağlıycak. O nedenle lütfen hikayemi okursanız iyi veya kötü tüm düşünceleriniz belirtin 😊😊

Ölümün Soğuk YüzüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin