အဲ့ဒီမွာစခဲ့တာ♥

Ming:"မင္းကလည္​း ငိုလည္​းငို​ေန​ေသးတယ္​ တရားနဲ႔လ​ဲေျဖႏိုင္​ ​ေသးတယ္​​ေနာ္​။ဒီ​ေလာက္​ ပုတ္​ထုတ္​ပစ္​လိုက္​တာ သိသာ​ေနတာကို Yo!တျခား အလုပ္​ ​ေျပာင္​းလုပ္​လိုက္​ပါကြာ​ေနာ္​။ငါ ဒီအလုပ္​ကို အစထဲက မလုပ္​​ေစခ်င္​ဘူး မင္​းက စိတ္​အားထက္​သန္​​ေနလို႔ ငါမတားခဲ့တာ တျခားအလုပ္​ ​ေျပာင္​းလုပ္​လိုက္​ကြာ...

Yo:"မျဖစ္​ဘူးကြ သူတို႔ဆီက ​ေက်ာင္​းစရိတ္​​ေရာ မုန္​႔ဖိုးပါ​ေပါင္​းလိုက္​ရင္​ ဘတ္​20000​ေလာက္​ လက္​ခံထားၿပီးၿပီ ၿပီး​ေတာ့ အ​ေမကလည္​း......."​ေျပာရင္​း မ်က္​ရည္​​ေတြက ဝဲလာသည္​။

Ming:"​ေတြ႔လား....ကိုယ္​့မ်က္​လံုးမွာ မ်က္​ရည္​​ေတြ ျပည္​့​ေနတာ​ေတာင္​ ဘာလဲ....ပိုးပိုး​ေပါက္​​ေပါက္​ မက်​ေသးလို႔လား...."

Yo:"မင္းကလည္​း......"

Yoတစ္​႐ွဴးထုတ္​ၿပီးကုန္​စင္​​ေအာင္​သုတ္​ပစ္​​ေနရင္​း ႐ွက္​ရယ္​ရယ္​၏။Mingက မ်က္​​ေစာင္​းမထိုးတတ္
ထိုးတတ္​ႏွင္​့ မဲ့ရြဲ႔ျပကာ....

Ming:"ဟန္​လုပ္​ရယ္​မ​ေနနဲ႔....ၾကည္​့ရဆိုးတယ္​"

ျဖစ္​ပ်က္​သမ်ွကို ​ေျပာျပထားသျဖင္​့ Mingက ​ေဒါသထြက္​​ေနသည္​။

Ming:"မင္းတို႔အိမ္​မွာ အခက္အခဲေတြ ဘယ္​ ​ေလာက္​ျဖစ္​​ေန​ေန တစ္​သက္​လံုးတည္းက ဒီလိုပဲ ​ေနလာတာမဟုတ္​ဘူးလား အခ်ိန္​တန္​ရင္​ အဆင္​​ေျပသြားမွာပါ...မင္​း ​ေက်ာင္​းမၿပီး​ေသးဘူး ဆို​ေပမယ္​့ အလုပ္​တစ္​ခုခုက​ေတာ့........."

Yo:"မျဖစ္​ဘူး Ming! ခုခ်ိန္​မွ ​ေနာက္​ထပ္​ အလုပ္​တစ္​ခု႐ွာဖို႔ကလည္​း အဆင္​မ​ေျပဘူး ငါဒီအလုပ္​လုပ္​ရလို႔ ႐ွက္​လည္​းမ႐ွက္​​ေတာ့ပါဘူး ငါ့မိသားစုမွာ ​ေတာင္​့တင္​းတဲ့ အ​ေျခခံစီးပြား​ေရး ဘာမွမ႐ွိခဲ့ဘူး....."

Ming:"လူတိုင္​း ​ေတာင္​့တင္​း​ေနၾကတာလဲ မဟုတ္​ပါဘူးဟာ..."

Yo:"မ​ေတာင္​့တင္​းတဲ့လူတိုင္​းထက္​ ငါ့အျဖစ္​က ပိုဆိုးတာ​ေပါ့"

Ming:"ျပႆနာပဲဟာ....."

Yo:"ငါက အ​ေဖမ႐ွိ​ေတာ့တဲ့အျပင္ အ​ေမက ​ေရာဂါသည္​ဆို​ေတာ့....."