'I LOVE MY ZOMBIE PRINCE' (EXO FICTION) Onhold

Chapter 02

A/N: I'm so sorry ..late na late ako magUD . Mianhae!

Sam POV
   Kailangan na naman naming maghanap ng kakainin namin dahil ubos na yung nakuha naming pagkain.

Sam, Saan na tayo maghahanap? Lahat na ng groceries at convenient store dito ay naubos na natin ang laman. Tanong ni Reynalene

Magkakasama na kami nila Reynalene.. Remember yung laging bumubully saakin? Magkakasama na kami at bumabait na rin sila unti-unti.

Kailangan na nating pumunta sa lugar kung saan di pa natin napupuntahan. Sabi ko nalang.

Nagkahiwa-hiwalay na kami ng nga pamilya namin.. Si kuya Kai ko diko na alam kung nasaan na siya. Nagkahiwalay kasi kami nong huling labas namin para nagkahanap ng makakain.

Pero Sam ang lugar lang na hindi natin napupuntahan ay ang...Supermarket na malapit sa university. Wika ni Charity.

Oo nga pala yun lang ang hindi pa namin napupuntahan. Kaya lang baka dipa umaalis ang mga Zombie doon. Sa school nagsimula ang lahat kaya malaki ang posibilidad na naging kampo na nila ang school.

Magdasal nalang tayo na wala ng mga zombie doon.   Pabuntong hininga kung wika. Napapikit naman sila at napabuntong hininga.

Kaya natin to, kakayanin natin to girls. Magtiwala nalang tayo. Wika ko at napatingin naman sila saakin at ngumiti.

Para sa mga taong naghihintay saatin. Sabay sabay nilang sabi at ngyakapan na kami. Pagkatapos non nagsimula na kaming maglakad papunta sa university. Di kami puwedeng gumamit ng sasakyan dahil baka makaramdam sila.

Ang Zombie ay hindi nakakakita ng maayos . Ang tanging ginagamit nila ay ang pang-amoy nila at ang pakiramdaman ang paligid.  Hindi sila mabilis tumakbo pero paghinabol ka kala mo mabilis silang tumakbo kasi nauuna yung takot sa puso mo.

-University-

Andito na tayo. Pabuntong hiningang wika ni Yzelle.

Maghihiwa-hiwalay ba tayo? Tanong ni Reynalene.

No, Hindi tayo maghihiwa-hiwalay.. Magkakasama tayong papasok at maghahanap ng pagkain. Sabi ko. Napangiti naman sila.

Simula ng mahiwalay sila sa pamilya nila natuto na silang makisama saakin. Lagi na nila akong pinapakinggan. At masaya ako para sakanila ngayun

Pumasok na kami sa loob ng supermarket at nagsimula ng maglagay ng mga puwedeng kainin sa malaking bag na dala namin.

Sam! Pst.! Sam. Halos pabulong na tawag saakin ni Jeane. Napalingon naman ako at tiningnan ang tinuturo niya saakin.

Doon ko lang napansin na may Zombie pala. Nagsign ako ng tahimik lang at kalma lang sila.

Relax , Don't move . pabulong kung wika at tumango naman sila.

Dahan dahan naman akong lumapit doon sa zombie at buong lakas kung hinampas ang ulo niya ng dala kung baseball bat.

Haay! Hurry up .. We need to get out of here.  Sabi ko at nagmadali na nga kaming manguha ng pagkain at agad na lumabas .. Pero napatigil kami ng bumungad saamin ang nas lima atang zombie na nakatayo sa labas.

Charity, get this.. Mauna na kayo ako na ang bahala sakanila. Iniabot ko kay Charity yung bag na dala ko

No. We're not leaving you here ..

But i need to do this para makaalis kayo.. I promise na  babalik ako.. I promise.  Sabi ko . Naku naman makakain na kami nito ee.

You promise .. We'll wait for you .  Halos mangiyak iyak na wika ni Reynalene. Kahit papano naging close ko rin sila kaya alam kung pag nawala ako (sana hindi mangyari) ay malulungkot sila.

Go! .. Tumakbo naman sila. Ngayun kailangan kung magjogging .. Seriously nakakatawa yung paglalakad ng Zombie kasi para silang mga lasing.

Tumakbo ako papunta sa lugar kung saan madalas kung puntahan kasama si Xander. Pagdating ko ang tahimik ng lugar walang tao, malamig at nakakabinging katahimikan.

Sana okay ka lang. Bulong ko sa hangin. Napapabuntong hininga nalang ako sa tuwing naaalala ko siya.

Aalis na sana ako ng pagharap ko may zombie na sa harapan ko. Teka...

No,... This can't be! No! No! What did i do?! Huhuhu my ghad! He's ..huhu Zombie na siya..

X-xander??  Naiiyak kung wika. Di ako makapaniwalang isa na siyang ..Zombie !

Tinitugan nalang niya ako habang lumalapit siya saakin. Xander why? You shouldn't  be like that. ! This is my fault

Xander, It's me Samantha .. You're friend.  Napapaluha kung wika.   Lumalapit parin siya saakin at napapaatras naman ako . nang akmang kakagatin na niya ako ay umiwas na ako at tumakbo.

Huhuhu! No..  Tuluyan na akong napaiyak ng makalayo ako. Nagtago ako sa isang bahay na nakita ko. Pumasok ako at nilock ang pintuan.

Yaaah!!.

Aahhhhh!  Pagharap ko muntikan na akong mahampas ng pan. Putcha! Teka si ano to ah.. Yung.. Ah si Isabel to ah. Yung kapatid ni Xander.

Isabel??

Ate sam??! Napaiyak nalang siya at yumakap saakin. Yumakap din naman ako sakanya.

Ate sam, si kuya .. Huhuhu si kuya..

Shhhh.. I know .. Dahan dahan ko namn siyang hinimas sa likod at pinaharap siya saakin.

Bakit to nangyari??? Huhu.

I'm sorry. Bigla ko nalang wika.

Bakit ka nagsosorry saakin Ate sam??

Ah, wala lang ...buti naman at maayos ka. Pag-iiba ko ng usapan.

Pinunasan ko ang mga luha niya at tiningnan siya sa mata.

Sumama ka saakin at wag na wag kang hihiwalay saakin ah. 

Oo. Bumuntong hininga muna kami at tumingin sa paligid . Tiningnan ko yung sa kaliwa at kanan.

Halika na . Hinawakan ko naman siya sa kamay at dahan dahan kaming naglakad.

Nagshortcut naman kami para mas madali kaming makakarating sa Hideout namin.

Charity POV

  Bakit kaya wala pa si Sam? Okay lang kaya siya? Sana hindi nalang namin siya iniwan? Sana hinintay nalang namin siya.

Char, Umupo ka nga nakakahilo kana ee. Reklamo ni Dexcy.

Paano ako uupo kung nenerbeyos na ako dito sa kakaisip kay Sam?? Sabi ko.

Dapat tayong magtiwala sakanya Char.. Alam mo namang wala pang hindi tinupad na pangako yung si Sam ee. Sabi ni Jeane.

Haay! Naku sana nga makabalik siya. Mga zombie yun ee. Pagnaabotan ka non dika sasantoin yun.

Oh ayan na siya.. Teka may kasama siya.  Wika ni Reynalene . Napatakbo naman kami sa may entrance at binuksan yung gate.

Sam!! My ghad . Wika ko nalang ng makita siya.

Inalalayan namin yung kasama niya at nakilala yun ng mapaharap saakin.

Isabel? Charity?? Sabay naming sabi. Di makapaniwalang napatingin saakin at kay Samantha.

Bakit magkasa-kasama kayo?  Tanong niya na may pagtataka sa boses niya.

Isabel , mamaya na nating pag-usapan yan. Sabi nalang ni Samantha.

Pumasok na kami sa loob at nagsitakbuan na naman yung mga bata at matanda  kay Samantha. Kaming lahat ay utang namin ang buhay namin kay sam. Siya ang nagligtas saaming lahat kaya hindi talaga namin makakaya kung magiging katulad siya ng mga zombie na yun.

Ang dami niyo pala dito. Patanong na wika ni Isabel. Napangiti nalang kami.

Dinala na namin siya sa nagsisilbi naming kuwarto.

Okay ba?? Hahaha... Vote and comment po.