nothing is what it seems ~ ft one direction

Nu of nooit!

michelle's pov

uit het niets word ik wakker van het gegegil van perrie. "perrie wat is er?!" zucht ik geïrriteerd. "z-ze was e-er weer!!!" gilt perrie. ze stapt uit haar bed en doet snel haar kleding aan. "wat ga je in Gods naam doen?!" vraag ik terwijl ik verbaast naar perrie kijk. "dat medaillon halen" sist ze terug. "wat?! nu?! hoelaat is het?! en met wie?!" "ja nu, en het is 2uur midden in de nacht... en als je het echt zo nodig moet weten... ik ga zayn wakker maken" "ik ga mee!" zeg ik vast besloten. ik weet immers waar het ligt. "perrie knikt en wanneer ik ook mijn kleding aan heb sluipen we de kamer uit...

als we voor zayns deur staan klop ik op de deur. "wie is daar?!" hoor ik een meisjes stem roepen. "wie is dat?!" fluisterd perrie een beetje in paniek. "perrie geef je haarspeld" "waaro-" ik laat haar haar zin niet afmaken en pak de haarspeld uit haar hand en beweeg ermee in het slot. de deur vliegt open en we zien zayn met een onbekend meisje in bed liggen. de tranen stromen over perries wangen en ze rend de gang uit. ik kijk met een boze blik naar zayn. ik moet het dus weer helemaal alleen doen...

ik rommel wat met perries haarspeld in het slot en de deur van het kantoortje vliegt open. ik sluip naar binnen en schuif de la open waar eerst het medaillon lag maar daar ligt hij niet meer. "shit" mompel ik en ik zoek gehaast tussen de suppel totdat mijn oog op het schilderij aan de muur valt. ik schuif het wat opzij en het medaillon valt op de grond. ik hou hem stevig vast in mijn handen en sluit de deur weer achter me dicht.

ik rende weer terug mijn kamer in en riep "ik heb het!" perrie lag nog steeds te snikken in haar kussen. ik legde het medaillon op mijn nachtkastje en liep voorzichtig naar perrie toe. "wil je vanacht bij mij slapen" vroeg ik medelevend. perrie knikte en stapte bij mij in bed. ik streelde over haar blonde haren. "het komt wel goed perrie... ik beloof het.."

de volgende ochtend word er met veel kabaal op onze deur geklopt. ik word geschrokken wakker en verstop het medaillon onder mijn kussen voordat ik de deur open doe. wanneer ik de deur open doe zie ik Veerle en Harry staan. "VEERLEEE" Roep ik blij en vlieg haar om de hals. "ik heb het medaillon" fluister ik in haar oor. "JE HEBT HET MEDAIL-"  ik druk snel mijn hand op haar mond een maak een shhhhh geluid. "je hebt het medaillon?!" fluisterd Veerle ongelovig. ik knik en laat haar het medaillon zien. "dan moeten we nu alleen de groep weer bij elkaar halen" fluisterd Harry. "dat gaat moeilijk" fluister ik terug en knik naar perrie. Veerle en Harry kijken me niet begrijpend aan. "perrie en zayn hebben ruzie" fluister ik. Veerle kijkt me verbaasd aan. "Hz wat is er gebeurd" "lang verhaal..."

heeyy! sorry dat het zo lang duurde.. naar had veel toetsen... trouwens hoe denken jullie over het 'zouis' drama? comment? xx me