◣Islık {NefMuz}◥ [TAMAMLANDI]

● Girizgah

Soğuktan üşümüş olan annemin üzerini örttükten sonra, çocuklarım için de biraz kestane pişirdim. Şu soğuk havada içimizi ısıtabilecek en iyi şeyin o olduğunu düşünmüştüm. Küçük kızım Aysun kestane yemediğinden onun için de sahlep almak için dışarıya çıktım. Sıkı giyinmemiştim, soğuğu iliklerime kadar hissediyordum. İki mahalle öteye kadar nasıl gideceğimi bilmiyordum. Etrafta tek bir insan bile yoktu. Gerçi deli mi insanlar benim gibi dışarıya çıksınlar. Ellerimi ısıtmak için ceplerime koydum. Bu ıssız yolda tek bir araba bile geçmezken tam karşımda bir adam bekliyordu. Karşımda duran bu adam beni görünce bana doğru yürümeye başlamıştı. Ben ise mecburen o yoldan geçmek zorundaydım. O yüzden ben de ona doğru, yani o yola doğru yürüdüm. Ben meraklı bakışlarımla ona bakarken, o ise ceplerinden elini çıkartıp. "Merhaba, ben Muzaffer.." demişti. Neden adını söyledi şimdi bu adam?

"Ne istiyorsunuz?"

"Birşey istediğimden değildi yanınıza gelmem. Bu soğukta ne arıyorsunuz burada merak ettim. Pek bi ince giyinmişsiniz bir de. Üşütmeyin."

"Sahlep almaya geldim. Yolumda durmazsanız da ben de bi koşu gitip alsam çok iyi olur."

Hemen yana çekildi ve "Buyrun.. Kusura bakmayın." dedi.. Çok tuhaftı bu adam. Gözlerine bakınca sanki kayboluyormuş gibi hissetmiştim. Sanki beni tüm şevkatiyle sarmış gibiydi. Biraz fazla sert davrandığımı sezmiştim. Arkamı dönüp "Şey bakar mısınız?" dedim.

"Buyrun."

"Size biraz kaba davrandım galiba kusura bakmayın ama bu soğukta sizi burada görünce.."

"Yok haklısınız. Ben de oğlumu bekliyorum."

"Bu soğukta mı?"

"Annesi buraya bırakıp, beni tekrar terk edecek de."

"Seviyor musunuz? Ay pardon. Özele girdi bu biraz."

"Seviyordum ama aşık değilmişim meğer onu şimdi anladım."

Benim yanaklarımın bu soğukta bile kıpkırmızı kesildiğine garanti verebilirim. Bi an kızım aklımdan çıkmıştı. Onu bahane koyarak ordan uzaklaşmaya karar verdim.

"Neyse ben gideyim artık. Kızım sahlep bekliyor. Hoşçakalın." diyerek sırtımı döndüm. Hızlıca adımlarla uzaklaşmaya çalıştım. Derken arkadan bir ses duyuldu..

"Adınız neydi?"

Yavaşça arkama döndüm ve "Nefise benim adım." diyerek bağırdım.

Dudaklarını okudum. Tekrar ediyordu sessizce.. "Nefise, Nefise.."

Ben ise önüme dönüp uzaklaştım oradan..