3 SİYAH KUĞU

"CANIM DOSTLARIM"

ŞURA ERÇETİN'DEN

Ben odamda hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ederken babamın geldiğini ve Annemle konuştuklarını duydum. Sanırım babama beni şikayet ediyordu oysa o hiç öyle bir insan değildi ama bu konuya Gelince gözü hiçbişey görmüyordu.
Bu düşüncelerimi babamın kapıyı çalışı bozdu.

"Girebilirsin"

Kapıyı hızla açtı ve dolmuş gözlerime bakıp donakaldı ve bana yaklaşarak sakince konuşmaya başladı.

Y: "bana bak kızım biz sana şu yaptığın her neyse yapma dedik ama sen hala üstüne üstüne gelip yapıyorsun başındakine izin verdik ama abartma daha fazlasına müsadem yok"

Sonlara gelince bağırmaya başlamıştı bu konuşmalara artık sabrım yetmiyordu Rabbim sana hamdolsun, sen bana güç kuvvet, dayanma gücü ver.

"Baba senin musaadenede benim ihtiyacım yok ben Allah yolunda ilerliyorum ya niye anlamıyosunuz ben Rabbimin aşkından onun hidayetinden ölsem yine vazgeçmem ki ölüm var bunun ucunda ben imanlı ölmek cennete girmek istiyorum sizin gibi olmak istemiyorum."

~Demiştim tam o anda kendimi yatağa düşerek buldum babam bana ilk defa tokat atmıştı yerle bir harap olmuştum bi anne baba çocuklarını allahın yolundan saptırırmıydı işte benimkiler allahın yolunu bile bilmiyorlar.
Hıçkırıklarımın arasından konuşmaya mecalim kalmamıştı artık babam bana var gücüyle bağırarak konuşuyordu.

Y;"sen nasıl evlatsın ben sana yapmicaksın diyosam yapmicaksın anladınmı beni . Sen beni dinlemez sen seni alırım o okuldan doğru koleje gidersin haberin olsun"

Neee!! Koleje mi? Hayır olmaz ortaokulda zorla koleje gitmiştim zaten ben okulumdan asla ayrılmam dostlarım var benim orda din kültürü, siyer, peygamber efendimizin hayatı var imam hatipte ama kolejde onlar yok.

Olduğum yere çökerek hıçkırıklarımın arasından konuştum tam o sırada odaya annemse girdi

"Yapamazsın bunu alamassın beni okulumdan ya şurda 1 yılım kaldı lütfen rahat bırakın beni ne olursunuz"

Ağlamalarımın arasında umurlarında bile değildim işte
Rabbim sen onları ıslah eyle
'Allah sabredenlerle beraberdir' içimden ayeti kaç kez tekrarladım bilmiyorum ama ayakta durmam gerekti ayakta durmamız sağlayan ayetleri içimden tekrar ettim. O sırada bir el kollarımdan kavrayıp çöktüğünü yerden hızla kaldırdı beni bağırarak konuşmaya başladı babam bense sadece ağlamakla yetiniyordum

Y;"bana bak gerekirse seni yurt dışına gönderirim ama bunları birdaha yapmana izin vermem duydunmu beni duydunmu"

Güçsüzleşmiştim artık ne diyeceğimi bilemez hale gelmiştim bende aynı tonda kollarımı sertçe ellerinden uzakşaştırıp konuştum

"Siz ne derseniz diyin ben Rabbimin yolundan asla ayrılmam sizde bunu anlıcaksınız birgün ama beni kaybettiniz beni, biricik kızınızı kaybettiniz ben bundan sonra yokum anladınızmı ne sen babam nede sen annemsin Rabbimin yolundan sabtırmaya çalışan benim ailem değildir anladınızmı bundan sonra böyle siz mealimi elimden aldınız ama beni kaybettiniz bundan sonra eskisi gibi olamıcam kusura bakmayın ikinizdende nefret ediyo-"kalbime ağrı girmişti göz yaşalrımın aeasında bağırarak yerde yatan beni sarsan 2 insan gördüm sonrası Allah'a emanet.

-2 saat sonra-

İKRA GENÇOĞLU'dan

Saatlerdir aynı boş koridorda dolanıp duruyorduk doktorlar bir kelime dahi etmemişti şuheda hanım ve yufus bey bize öldürücü bakışlar atıyorlardı ama onlar umrumda bile değildi nehir siyah deri koltukta oturmuş sağ eliyle yüzünü kapatıp diyer eliylede duvara yaslanmış birşekilde duruyordu gözlerinden hafif hafif süzülen yaşlar ağladığının kanıtıydı ben ise öyle durmuş sadece doktorun gelmesini bekliyordum defalarca sordum ama hiçbirşey demiyorlardı defalarca şurayı aramıştım telefonu açan evin hizmetlisi olmuştu şuranın hastaneye kaldırıldığını duyar duymaz nehire arayıp haber vermiştim bir taksiye atlayıp hastaneye doğru yol almıştım babam bugece hastanede nöbetçiydi burda olduğumu görünce çok kızacaktı kardeşimi yanlız bırakamazdım tam nehirin yanındaki boş koltuğa oturacaktım ki şuheda hanım bize doğru gelmeye başladı topuklu ayakkabıları hastanede yankılanıyordu sinirli ve alaycı Bakışlarla bizi süzüyordu şurayı yanlız bırakmadığımiz için teşekkür edecek hali yoktu ya...