Marten Asmodom Vilijn. Ik kon toch niet weten dat hij, mijn grote liefde, diep van binnen zo'n duister hart had? Hij was zo knap, lief, slim en zo ontzettend leuk. Ik was zo verschrikkelijk verliefd op hem. Ik kon uren wegdromen in zijn prachtige donkere ogen en bij zijn perfecte lach. Elke keer als ik hem zag, werd ik weer een beetje meer verliefd op hem. Ik hield van hem, hij maakte me zo blij. Ja, hij was een Zwadderaar en ik was een Griffoendor. Maar dat maakte niets uit, niets kon onze liefde in de weg zitten. Tenminste, dat is wat ik dacht. Ik dacht dat onze relatie alles zou kunnen overwinnen. Ik dacht dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven, omdat we gewoon zoveel van elkaar hielden. Marten was gewoon perfect voor mij. Het maakte hem niets uit dat ik een Dreuzeltelg was, tenminste dat is wat hij zei. Hij zei dat ik precies goed was en hij voor altijd van mij zou blijven houden. Hij accepteerde me voor wie ik was en ik accepteerde hem. Ik hield van de persoon die hij me liet zien, ik hield oprecht van hem. Maar ik kon toch niet weten dat hij misschien wel de meest gevreesde tovenaar ooit zou worden? Ik kon toch niet weten dat in een paar jaar de mensen zijn naam niet eens meer zouden durven uit te spreken uit angst voor hem? Ik kon niet weten dat hij bekend zou komen te staan als de angstaanjagende Heer Voldemort...
-
Laat even weten of jullie dit een leuk verhaal lijkt!
