AV MEVSİMİ

Yeni bir gün

BÖLÜM 2

Anlam mı veremiyordum yoksa beynimin bir kısmınımı kaybetmistim onu bile bilmiyordum.Damarlarımdaki kanın cekildiğini hissettim.Uyumak ve bir daha kalkmamak istiyordum.Kendime gelip kafamı salladım salladım ve karanlıkta duran iki kisiyi fark ettim.Olamaz artik! Bizim kızlar orada durup şaşkınca ve ürkek gözlerle babama bakıyorlardı.Babam sözlerini tekrarladı.

-Siz avcı olanlardansınız ve siz bu soyu devam ettireceksiniz.

Beynim patlayacak sandım etrafıma bakındım ve kötü bir kabustaydım sanki

-Aura baban neler söylüyor dedi Amelia

-Amelia bi dk sus aklımı kacıracagım

-anne bari sen konus

Ama annemden ses gelmedi.

-susun artık size deneni yapın bu saatten sonra

Yarin ücünüzde egitime başlayacaksıniz

-ama diye seslendim fakat ücümüzde yapayalnız kalmıstık kücükken bizim evin altında bir yer oldugunu biliyorduk ama böyle bir yer olacagi aklımızın ucuna gelmemisti.

Melinda: simdi ne yapacağız

Amelia:avcılık ne kızım kimi öldürecegiz biz karinca bile olduremeyiz.ne yapacagiz

Duydunuz ne deniyorsa onu yapacagız

Son noktayi koymuş gibiydim ama gercekten bende bilmiyordum.Kizları benim odaya götürüp sakinleştirmeye başladım.Kisa bir süre sonra ikiside melekler gibi uykudaydılar.Aslinda ücümüz bu dünyaya gelen temiz kalpli meleklerdendik.Ama belkide bugünden sonra farkli kisiliklere bürünecektik.Tüm bunları düsüne düsüne uyumaya calistim.

Sabah ilk uyanan tabiki Melinda olmustu.Her zaman erkenden kalkip basimizin etini yiyene kadar bagırıp bizi uyandirmasını cok iyi bilirdi.

-Aura uyan kalk bir rüya gördüm daha cok kabus gibiydi.

-Ne kabusu be gerçekti tüm onlar dedi Amelia

-Melinda Amelia saat kaç diye yataktan fırladım

-7.15

-Kalkın hazırlanın çabuk ! Gidiyoruz

-Nereye!

-Bizi eğiteceklerini söylemediler mi bizde kaçıyoruz.

Kaçacağım dediğim yerde sanki farklı bir yerdi.başka bir eğitim yeri.

Hahaa aferin Aura kacacağız dediğin yere bak dedi Amelia

-Peki kacalım. isterseniz ormana gidelim hani küçükken kaçıp sonra hemen bulunduğumuz yere

O sırada bize doğru gelen öğretmenimiz Davidi gördüm

Bizi bir kenara çekti ve

-Siz neyden kaçtığınızı sanıyorsunuz ?

-hayır ama bay David sizdemi bir avcısınız?

Kızlar saat 4 de okulun arkasında sizi bekliyor olacağım

Eğer gelmezseniz hani o kanınız çekiliyormuş gibi hissettiğinz damarlarınız varya onları patlatırım!

-peki dedik bogazımızdan ses cıkmayarak

kantine inip oturmaya karar verdik derse girmek yerine masada uyuyakaldım ve kızların karsı masadaki pisliklerle(kendini bi bok sanan kızlarla) kavga edişine uyandım

Amelia melinda diye bağırıyordum ama o sırada üzerime doğru gelen cocuk kavga canın istiyorsa edelim hayatım dedi ve cocuğu alıp masaya fırtlatmam bir olmustu bunu yapan ben değildim icimde bir güç vardı tam çocuğa doğru elimi kaldırdım arkamdan biri tutmustu elimi kafamı çevirdim ve Joseph ti

-bırak beni oyle güclüydüki elimi bırakmıyordu

Kavga etmeyi bırak dedi gözlerime sert bakarak

Sana bırak beni dedim

Sana git burdan ve sakinleş diyorum

-Lanet olsun hadi kızlar diye bağırdım.

bu çocuk her yerde karşıma çıkmak zorunda mıydı??