Briana pov
'MAM! JIJ WEET NIET HOE IK ME VOEL EN JE KAN ME NIET DWINGEN!! JIJ MAAKT ME ZIEK, IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN! ik ren naar buiten. ik ren naar manon, ik kan altijd bij haar terecht. 'Briana wat is er gebeurd?!' 'ach, mijn moeder zeurde weer en we hebben ruzie gehad' 'dat is nu bijna elk uur bij jullie!' 'vind je het gek met zo'n rotwijf.' 'eh, nee. ik blij zijn dat mijn moeder me nooit meer wil zien!' 'ja, zij weet niet dat jullie wel een goede bende zijn.' 'nee, nou moet ze vooral doen, wil je een kop thee?' 'ja lekker, wat vind je van het idee dat ik op mezelf ga wonen?' 'goed idee! ik help met inrichten!!' 'haha, wel in mijn stijl.' dan word er op de deur geklopt. 'binnen!' nikita loopt naar binnen met hugo, teun en kasper. 'hee!' roep ik en geef nikita een knuffel. 'waarom ben je hier?' 'ik voelde me een beetje down, je weet wel, mijn moeder, ik heb besloten op mezelf te gaan wonen' 'maar je bent ook welkom in ons bendehuis hoor!' zegt nikita. 'ik denk dat ik hier verblijf als ik nog geen huis heb gevonden.' 'is goed, er is nog een kamer over.' 'dan ga ik nu naar huis om mijn spullen te pakken.' ik ga naar huis en pak mijn spullen. 'WAAR BEN JIJ MEE BEZIG?!' 'WEGGAAN, WEG VAN HIER!' ik neem alles mee en drop de spullen in mijn auto. ik rij langs een makelaar en stap uit. hmmm, best leuke huisjes. ik word op een schouder getikt. ik draai me om en zie een hele knappe jongen staan. 'wat doet een meisje zo laat nog buiten?' ik kijk op mijn mobiel en zie dat het 9 uur is. 'ik eh, ik ga naar mijn vrienden toe, slaapfeestje.' ' ik zie in je ogen dat er wat is, hier is mijn nummer, bel me' 'dankje, ik zie je nog wel' 'dag schoonheid, niet huilen, ik weet zeker dat je mooier bent als je lacht.' ik bloos en stap weer in mijn auto. lekker dan, knappe jongen, zit ik hier met mijn fiat panda. SHAMING! ik rij weg en klop bij het bendehuis aan. de deur gaat open en ik word omhelsd door manon. 'hoe ben je ermee weggekomen?' 'gewoon terugschreeuwen en weggaan.' ze schiet in de lach. ik plof op de bank en pak mijn mobiel. ik heb een whatappje. -hee ik ben justin- huh? justin? ik ken geen justin! -ik ken geen justin- -die jongen van bij de makelaar.- -ow hahaha- ik moet lachen om mezelf. 'waar lach je om' 'om mezelf' 'met wie app je' 'met justin' 'wie is justin' 'een jongen die ik tegenkwam toen ik huisjes ging kijken.' 'ow ok' ik laat zijn pf zien en manon verstijft. 'wat is er?' 'blijf bij hem uit de buurt, hij is gevaarlijk' 'helemaal niet, hij doet niks, je moest zijn lieve blik zien!' manon zucht en we brengen mijn spullen naar boven. ik krijg een appje. -zin om morgen met me naar de stad te gaan?- ik lach en stuur terug. -lijkt me leuk! zie je om 12 uur.-
