Cyber

Rozdział 1

W codziennej gazecie:

Katastrofa:

Naukowcy pracowali nad bronią na androidy, ale wywołali dokładnie przeciwny efekt. Na wolność wyszedł gen, który umie zmieniać komórki w stal, przez co z ludzi może zrobić androidy. Najczęściej zdarza się to u dzieci poniżej 18 roku życia.

Aha tylko tego mi do szczęścia brakowało pomyślałem gdy przeczytałem nagłówek gazety. Od razu poszedłem do przyjaciół pochwalić się wiadomością, bo to ja dzisiaj kupowałem gazetę dla naszego pokoju. Wracając do swojego miejsca pobytu zwanego sierocińcem natknąłem się na kolegę Jacka z innego pokoju pomachałem mu i poszedłem w swoją stronę. Jacek był chudym i niskim blondynem o niebieskich oczach. Ja też byłem chudy i miałem niebieskie oczy, ale ja byłem wysoki a moje włosy miały kolor ciemny blond (brązowawo czarnego) mam 16 lat. Na progu sierocińca zastałem grupę „kolegów"(wrogów) bawiących się w ogrodzie, ale nie bawili się z innymi, bawili się w dokuczanie innym. Gdy mnie zobaczyli krzyknęli – patrzcie kto idzie czyż nie Bart! (moje imię to Bartłomiej). Przeszedłem obok nich a na od chodne powiedziałem – czyż to nie Gerald „mistrz logiki". I odbiegłem nim zorientował się że to sarkazm. Zadzwoniłem dzwonkiem do mojego pokoju, widniał na nim numer 11. Otworzyła mi moja przyjaciółka Laura. Hej – powiedziałem gdy otworzyła mi drzwi. Ona też odpowiedziała, ale było widać że chce przeczytać gazetę którą przyniosłem. Laura była wysoką blondynką z niebieskimi oczami, jako jedyna dziewczyna nie malowała się. Jej ciekawość tego co było napisane była tak wielka że wyrwała mi gazetę z ręki i zaczęła czytać. To jakiś nałóg? Zapytałem, uśmiechnęła się ale zaprzeczyła. Wtedy przyszedł mój przyjaciel Roch i zaczął czytać przez ramię za co dostał mocnego kuksańca od laury. Roch był blondynem średniego wzrostu o niebieskich oczach. I oto całe moje grono przyjaciół. Ta informacja zdziwiła każdego z nas tu obecnych.