Zaufaj Mi

Masz mnie chronić czy zeswatać?!

Wróciłam do domu , zmęczona i z myślą że to nigdy się nie skończy. Od trzech miesięcy mam wrażenie że ktoś mnie śledzi. To jest dziwne , bo wygląda to tak : idę sobie ulicą i czuję czyjś wzrok na sobie , a kiedy się odwracam nikogo nie ma. Jakby coś , albo ktoś chowało się przede mną. Niestety w domu mieszkam sama. Mama zmarła na raka szpiku kostnego , kiedy miałam 5 lat , czyli 13 lat temu. Dobrze jej nie znałam, lecz z opowieści taty widać było że bardzo mnie kochała. Tata pracuje, nie widuję go zbyt często , ale wiem że stara się znaleźć czas dla swojej "Mily" . Tak , mój tata nazywa mnie Mily. Nie wiem skąd mu się to wzięło. Pracuje... dokładnie nie wiem gdzie. Nigdy nie chciał mi powiedzieć , jakby coś przede mną ukrywał. Ale jeżeli nie chce mi powiedzieć , to już jego sprawa. W sumie , za bardzo mnie to nie obchodzi. Jeżeli chodzi o szkołę to chodzę do klasy maturalnej. Jestem dosyć popularną osobą więc wiele osób ze mną rozmawia. Mam jedną najlepszą przyjaciółkę - Claire - która jest dla mnie jak siostra. Chłopaka nie mam bo uważam że nie jest mi potrzebny. Wielu próbowało , ale widać ,są to dla nich "za wysokie progi". Jestem tak zwaną "bad girl", zawsze potrafię komuś powiedzieć coś tak szczerego że jak to słyszy to widzę że ma ochotę przywalić mi w twarz. Ale jak na bad girl mam dosyć nietypowe zainteresowania. Lubię czytać i rysować. Od dziecka lubiłam to robić i chyba nie przestanę.

~~~

Weszłam do pokoju i odpadłam na łóżko. Ze zmęczenia zaczęłam płakać. Mam dość ciągłego poczucia czyjejś obecności. Do skrzynki dostaje swoje zdjęcia ,z miejsc do których nikt nie ma dostępu. Boję się a jednocześnie chcę stawić temu czoła. Nagle , nawet nieświadomie , oddałam się w ramiona Morfeusza.

~~~

Kiedy się obudziłam była 19,więc było jeszcze jasno. Z uwagi na to że była późna wiosna (moja ulubiona pora roku) i już było ciepło to poszłam na spacer z psem - Maksiem.
Po kilku minutach byliśmy w moim ulubionym parku. Podczas drogi do niego czułam czyjąś obecność i wzrok , ale oczywiście nikogo nie widziałam. Usiadłam na ławce i spuściłam psa ze smyczy. Po kilku minutach biegania, Maks przyszedł i położył się obok moich stóp. Usłyszałam szmer w krzakach , ale zignorowałam to. Pomyślałam " to tylko wiewiórka", ale kiedy mój pies zaczął szczekać w tamtym kierunku i biec, ledwo zdążyłam go złapać. Przypięłam psa do smyczy i podeszłam w tamtym kierunku. Okazało się że to jednak była wiewiórka. Na punkcie szmerów jestem przewrażliwiona bo zawsze jak ktoś mnie obserwuje i się odwracam to słyszę szmer. Zebraliśmy się z Maksem i poszliśmy do domu.

~~~

Kiedy wróciliśmy było już grubo po 20 , więc odpięłam psa , dałam mu jeść i poszłam wziąć prysznic. Kąpałam się dobre 40 minut bo przecież pod prysznicem najlepiej się rozmyśla. Wyszłam z pod prysznica, wytarłam się ręcznikiem i poszłam po coś do jedzenia. Moją kolacją były owoce. Prowadzę w miarę zdrowy tryb życia więc staram się jeść niskokaloryczne posiłki. I nie , nie odchudzam się. Poprostu lubię zdrowo jeść. Nie powiem, chodzę czasami do McDonalda , zamawiam pizzę ale nie w ogromnych ilościach.
Kiedy zjadłam "kolację" postanowiłam zadzwonić do taty.

- Cześć tatuś.
- Hej Mily. Pamiętasz jak mówiłaś mi o tym że ktoś cię obserwuje?
- Tato, to było trzy dni temu.
- No właśnie. Sprawdzam twoją pamięć. Postanowiłem że przyśle ci kogoś kto by cię pilnował.
- Też będzie mnie obserwował?
- Nie skarbie. Będzie z tobą mieszkał. Etan to naprawdę miły chłopak.
- Tato masz mnie chronić czy zeswatać?!?!
- Kochanie, po pierwsze, uspokój się , a po drugie, nie będzie tak źle.
- Kiedy ten cały "Etan" przyjedzie ?
- Jutro rano.
- Zajebiście..
- Słucham?!
- Nic tato, strasznie cię kocham papa!
- Pa.

Ups... Trochę przypał. Postanowiłam napisać do Claire.

~~~

Hej mam nadzieję że pierwszy rozdział się spodobał bo strasznie się starałam. To moja pierwsza książka więc nie mam jeszcze wprawy.

Maryś💕