RUHUMUZDAKİ YARALAR

Beşinci Bölüm

Merhaba. Ben uzatmadan bölüme başlamak istiyorum. 4. bölüm yarım kalmıştı. O kısmı tamamlayp başka konulara geçeceğim. Iyi okumalar (:

Ölüm intihar acı kavramları aslında tek bir anlam taşır bizler için. Örneğin döngü şu şekilde olabilir; en değerlimizi kaybederiz. Içimiz yanar. Ruhumuz kanla yıkanır ve bizi kanla yıkar. Bizde yıkılırız ve intihar ederiz. Ölüm tek bir insanın ölmesi değildir. Umutlarımız ölür. Hayallerimiz ölür. Ve başka şeyler ölür. Ölüm kadar kalp kırıklıklarımız da can yakar. Kalp etten diye kırılmaz sanan insanlar var.

Ama çok yanılıyorlar. Bir kalp kırıklığı büyüyor ve ileride ruhumuzda derin yaralar açıyor. Ve izi kalıyor. O iz o kadar can yakıyor ki... zaten gözlerimiz dolmaya meyilli. Bu kırıklar dahada tetikliyor.

Şey... ben bugün sizinle dertleşmek istiyorum. Hem benide tanırsınız biraz (:

Bugün çok değişik bir olay oldu."her şeyim" dediğim kız artık beni eskisi kadar sevmiyor." Ruhum yaralı kalbim kırık" bu sözleri sarfettiğim için ne dedi biliyor musunuz? "semiha saçma sapan kitaplar okuyup bana bu sözlerle gelme!" ben size anlatsam bana bunları söylemezsiniz değil mi? Lütfen söylemeyin. Dayanamam çünkü...

Ben bugün yalnız olduğumu anladım. Gözyaşlarımla ciddi bir savaş verdim. Tabi yenen gözyaşlarım oldu ama. Herkes gelip sordu" ne oldu? Niye ağlıyorsun?" ben "ya ben ağlamıyorum ki." dedim ama gözyaşlarım süzülmeye devam ediyordu. Inanmadılar tabii. Ama en acısıda neydi biliyor musunuz? Ben ağlarken o karşımda bana gülüyordu. Ağırdı işte.

Ruhum kanıyor. Ben saramıyorum yaralarımı. Her zaman kanıyorlar. Durduramıyorum. Sahte gülüşlerle insanları kandırıyorum. Ben işe de yaramıyorum ki... size yardımcı olamıyorum. Sadece yazıyorum. O yaralar iyileşmiyor. Kanıyor...

Bugünlük bu kadar meleklerim. Görüşmek üzere. Bölümü beğenmediyseniz çok özür dilerim.

Birde medyadaki şarkı tam bizim için (: