CHAPTER 1
ZEPPHORA'S POV
Pagkababa ko sa aking kwarto ay natanaw ko na ang hapag kainan namin kompleto silang naka upo roon mukang ako nalang ang kulang.
Pagkaupo ko sa aking pwesto kaharap si Zero ay nagsimula na kaming kumain ng tahimik ng biglang magsalita si Papa "Zipphora, gusto kong bamtayan ang mga kapatid mong lalaki mamaya pag alis niyo" nagulat ako sa sinabi ni papa dahil sa kanyang sinabi dahil ako ang bunso sa aming apat ay naguluhan ako dahil bakit ako pa ang magbabantay sa tatlo kong kuya "But Pa ako ang panganay bakit si Zipp pa ang magbabantay?" Naguguluhang sabi ni kuya Zerious "Yes Pa bakit siya pa?" Singit naman ng pangalawa kong kuyang sumusunod kay kuya Zerious sa si Kuya Zen. "Because siya ang babae. And i want you zipphora na lagi mong kasabay ang mga kuya mo sa pag uwi mo o kahit sa lahat ng lakad nila. Got it?" Agad naman akong napatango sa tinuran ni papa, wala ng nagawa ang tatlo kong kuya kundi sumangayon at nag kibit balikat nalang.
Matapos ang Kainan ay sabay sabay kaming Lumabas ng aking mga Kuya sa bahay, inakbayan ako si Zero dahil si zero ay dalawang buwan lang ang kanyang agwat sakin kayat Close kami kesa sa dalawa kong Kuya.
Ang panganay namin na si Kuya Zerious ay 19 years old na grade 11 ganun din si Kuya Zen ngunit may isang taon silang agwatan ni kuya zerious at zen naman ay 18 na ako naman ay 17 palang. "So kapatid mukhang lagi ka ng kasama sa mga Lakad ah" Sabi ni Zero sa aking tenga. Inirapan ko naman siya at pumasok na sa kotse ni kuya zerious .
Nakarating kami sa UDEB o University of Debriel Napaka weird ng Name pero Hinayaan ko nalang. Pag ka pasok namin sa Principal office ng university ay binigay na ni kuya Zen ang mga papeles naming magkakapatid ay umalis na kami dumiretso kami sa paboritong resto ng pamilya namin. Omorder na si kiya zerious ng pagkain. At ng dumating ang mga order niya ay tahimik nalang kaming kumainPagkauwi namin ay sinalubong kami ng mga katulong namin ng isang kinakabahang mukha "Mam sir! Ang mama niyo ho!" Kinakabahang sigaw ng Aming Katulong.
Kinabahan na ako dahil dun "ANONG NANGYARE KAY MAMA!" sabay sabay naming sigaw "Mam sir ang mama niyo tinakbo sa hospital matapos niyang uminom ng lason!" Nagulat at napasinghap kaming lahat sa aming nalaman "MGA KUYA! PUNTAHAN NA NATIN SI MAMA" umiiyak kong sigaw dahil sa labis na Kaba. Agad naman kaming tumakbo papasok sa Kotse.
Habang nasa daan kami diko maiwasang masagi sa isipan ko kung bakit nagawa iyon ni mama meron ba syang napaka laking problemang hindi niya kinaya kayat dumating sa point na magpakamatay siya? Napaka raking tanong ang gumugulo sa isipan ko ngunit naputol lang ito ng biglang huminto ang sasakyan. Nandito na pala kami sa hospital kaya dali dali kaming bumaba ng kotse ang tumakbo sa malapit na nurse section "Nurse. Where's the room of Zenaida Sanchez?" Malamig na turan ni kuya zen sa nurse na ngayoy nakatulala sa tatlo kong kapatid "Nurse nagmamadali kami stop drooling do your job!" Inis na sabi ni Zero sa nurse habang si kuya zerious naman ay Naka Poker face lang sa likod ko "Ah! Sorry sir. Sir nasa OR parin si Mam sanchez" gulat at Kinakabahang saad ng nurse. Pagkatapos nun ay dali dali kaming pumunta sa Operating Room at naabutan namin si Papa na nakahalukipkip "Pa! Anong nangyare kay mama? Ayos lang ho ba siya? Papa!?" Umiiyak kong tanong kay papa. Mahal na mahal ko si mama kung kayat diko maintindihan kung bakit niya nagawa ito "K-kasalanan ko a-ang lahat a-anak" pumiyok na si papa dahil sa pag iyak. Naguluha kami dahil sa sinabi niya "Anong ibig niyong sabihin papa?" Tanong ni kuya zerious na ngayon lang nakapag salita.
"Meron akong--" naputol ang kanyang sinasabi ng dumating na ang doktor "Who is the relative of Mrs. Sanchez?" Tanong ng doktor "I am his Husband" Sabat ni Papa. "Mr. Sanchez. Im so sorry we did our best for your Wife but hindi na kinaya ng katawan niya ang Lasong nainom niya. Im really really sorry sir" para akong naupos na kandila dahil sa aking narinig hindi ko kinaya ang sinabi ng doktor kung kayat kahit nanghihina ay buong lakas Akong tumakbo papalabas ng ospital.
Naupo ako sa isang bench sa isang park. Doon na ako humagulgul ng iyak "Mama! Bakit?! Bakit mo nagawa sa sarili mo yun! Kung may problema ka dapat pinsg usapan natin hindi yung magpapakamatay ka!" Malakas kong sabi habang patuloy sa pag iyak. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa naramdaman kong may tumabi sa akin ng tanawin ko ay isang lalaking naka sumbrero, kinabahan ako kasi baka may masama siyang gawin sakin kayat tumayo ako ngunit bigla nalang niya akong hinila paupo napa sigaw ako dahil dun "Shh dont be scared di kita sasaktan i just want to give you this" napaka lalim ng Boses niya may naramdaman akong pagkabog sa bandang dibdib ko, ibinigay niya sakin ang kanyang panyo "S-salamat" humihikbi kong sabi sakanya, kahit hindi ko pa siya masyado oh actually hindi ko kilala ay parang gumaan ang loob ko ng dumating siya"Bakit ka ba umiiyak?" Malalim niyang tanong sakin, "Patay na kasi si mama" dahil dun nagsimula na naman akong Humikbi, naramdaman ko naman ang hagod niya sa aking likod, inaamin ko nakaramdam ako ng napakalakas na boltahe sa hawak niya kung kayat umiwas ako tutal diko pa naman siya kilala.
"Kanina pa kitang kasama pero diko pa alam ang iyong buong pangalan. Anong pangalan mo?" Lito kong tanong. "You can call me Vayne. Aiden Vayne Greyson"
