3 YEARS
Tatlong taon na pala ang nakakalipas simula nung huli akong tumapak dito. Tatlong taon na pala simula nung huli kong nasilayan ang muka niya.
Kamusta na kaya siya?
Naalala niya pa ba ako?
Mahal niya pa ba ako?
Kasi ako oo, I never stop loving her. And leaving her isa the most painful thing I've done.
3 years ako after my, wait our graduation I Find out that I have stage 2 brain tumor. Hindi ko alam ang gagawin ko nun,
should I tell her? Or not?
Mga tanong na nag popop up sa utak ko. Nung nalaman yun ni mom umuwi naagad siya ng pilipinas para sunduin ako papuntang States.
Gulong gulo ako, kasi nakikita ko yung nanay ko umiiyak, nag mamakaawa na sumama ako sakanya. Ayaw ko kasing sumama dahil naandito yung lakas ko, naandito yunh buhay ko, at yung babaeng papakasalan ko at ihaharap sa altar..... Sana.
We're together for almost 4 years. We're the perfect couple. Hindi kami nag aaway o kahit tampuhan lang, we're both mature sa relationship pa namin. That strong relationship na giniba ko dahil sa isang pag kakamali.
Ipaalam ko sana sakanya yung tungkol sa sakit ko kaso nakita ko yung saya ng muka niya pag nag kikita kami, yung malambing niyang boses, at yung maamo niyang muka. She's fragile. Siya yung tipo ng babae na dapat inaalagaan at hindi sinasaktan.
Kaya nag decide ako na hindi ko nalang sabihin sakanya. Ayaw kong mag suffer siya dahil sa sakit ko. Ayaw kong makitang umiiyak siya. She tried to cantact me pero I rejected it, dahil baka mag bago pa ang isip ko at aka lumipad agad ako ng pilipinas para nuling yakapin at halkan siya
Because maybe this way mas madali siyang maka move on.
Pero sana wag. Sana wag siyang maka move on. Ang unfair man sabihin pero sana. Sana wag dahil Hanggang nagyon MAHAL NA MAHAL NA MAHAL ko parin siya, I still love Francine. I never stop loving her. And I'll never stop loving her.
I'm still into Her
I Still inlove with her
Dumiretcho na agad ako sa sasakyan ko pag kaalis ko ng airport atlast nasa pilipinas na din ako. At sana. Sana makita ko siya
Sobrang daming memories na gusto kong balikan. Gusto kong ulitin kasama siya. Kinuha ko ang isang maliit na box sa bulsa ko. Binuksan ko ito at tumambad saakin ang isang makinang na singsing na ilang buwan kong pinag ipunan.
Tanggapin niya kaya ito? Sana, oo
Sana tanggapin niya to para makapag pakasal na kami at tuparin ang mga pangako namin sa isa't isa muli ko itong tinago sa aking bulsa.
Dumiretcho ako sa dati kong tinutuluyan at bumungad saakin ang isang matandang babae
"Brent, Iho. Ikaw ba iyan?" Tanong niya saakin tumangi naman ako nag bago ang itura ng muka niya na para banag natutuwang muli akonh makita
"La' kamusta na po kayo?" Tanong ko sa kanya habang pumapasok kami sa loob ang sarap ng pakiramdam. Nasa bahay na talaga ako
"Aba' mabuti naman. Ikaw iho kamusta kana? Bakit papa biglaan ang pag dating mo?" tanong niya saakin
"Biglaan din po e, binigyan po ako ni Mommy ng ticket, late birthday gift daw po" masayang sabi ko sakanya
"Aba'y oo nga ano, happy birthday" sabi niya ngumiti naman ako at nag pasalaman nag kwentuhan pa kami
