Yalnız yaşayan,tek can dostunu küçük kırmızı kıyafetli köpeği olan Hasan amca bizim yan komşumuz yaklaşık 1.80 boyunda olduğunu tahmin ediyorum. Beyaz saçları ve sakalları ona çok yakışıyor. Teni sanki dokunulmamış, ayak basılmamış kar gibi. Gözlerindeki parıltı hayatın verdiği acılara karşılık gelen güçlü bakışları ortaya koyuyor sanki. Mahalleli Hasan amcaya çok değer verir. Düşünceleri her konuda sorulur. Köpeğini herkes bilir, aç bırakılmaz, canı yakılmaz. Köpek tek Hasan amcaya itaat eder o'da Hasan amcanın sözünden çıkmaz. Sözünden çıkmadığı gibi Hasan amca sız dışarıya da çıkmaz. İkiside birbirine bağlı, aralarında görülmez bir bağ var gibi
Geçen son bahar bulduğum bulduğum köpeği yağmurdan korumak için eve götürmek istedim. Tam Hasan amcanın evinin önünde gizlenecek, saklanacak,, korunacak bir yer yoktu. Hasan amcaya gelerek bu köpeğe yardımcı olmak istediğimi söyledim. Meğer köpek bizim meşhur küçükmüş.
Hasan amca yaklaşık bir hafta önce küçüğü kaybetmişti sorduğumda ise "akşam üstü yürürken kediyle oynuyormuş ama bir anda şimşek çakmış yağmur yağmaya başlamış ve herkes sağa sola koşturmuş. Tabi bizim Hasan amca eve geldiğinde farketmiş. Başta küçüğü aramak istememiş. Sonra ise geleceğini umut edip yağmurda tekrar ıslanmak istemeyerek dua etmeye başlamış. Ben küçükle yanına gidince çok mutlu oldu küçük kucağından atlayarak Hasan amcaya koştu. Bende yalnız bırakmak isteyerek eve gittim.
Hasan amca onu artık benim besleyebileceğimi söylemişti. Ben çok istemiştim heyecanlanmıştım ama bir yandan da babamın izin vermeyeceğinin korkusu vardı. Yağmur yağıyordu gene. Camın kenarındaki koltuğa oturup elime en sevdiğim kitabı aldım ve yağmuru izlemeye başladım. Tam kitabı okumak için acarken aklına küçük geldi Hasan amca küçüğü her kucağına alır kapıya yaslanır ve "hadi bakalım küçüğüm yürüyüş vakti" diyerek tasmasını takarak yavaş yavaş yürürdü. Bunlar aklıma gelince Hasan amcanın mi sesinin olmadığını fark edip küçüğü almaktan vazgeç geçtim. Kafamı kitaptan kaldırdıgımdam da önümde sıcak kurabiyeler ve süt vardı. Hatta yağmur dinmişti. Bir anda şaşkın şaşkın bakmaya başladığımı ağlayınca arkamı döndüm. Odamın kapısını açar açmaz karşımda hasan amcanın elindeki küçüğün çantası oldu. one diye sorunca artık senin eşyaları yerleştir aşagidayım dedi ve Hasan amca arkasını dönüp gitti eşyaları koyup kısarak aşağı indim ve Hasan amcanın elindeki kendi bavulunu gördüm. Bana sarılıp artık "o senin küçüğün bende gidiyorum her şey senin" dedi. Yani küçüğü bana bırakıp mahalleyi, evini, en değerli eşyalarını bırakıp gitti. Terk etti bizi.
