*คำเตือน มีคำหยาบเล็กน้อยนะคะเขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตาเห็น
ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองสัมผัส
ไม่อยากจะเชื่อมวลอากาศ มวลวัตถุรอบตัวเขาที่เคลื่อนไหวอยู่
เพราะสมองของเขาชาเกินกว่าจะรับรู้มันได้อย่างชัดเจน
************
"มึง เย็นนี้ แดกเหล้าหอไอ้แทกัน"
เสียงเอ่ยชวนกันเซ็งแซ่ในกลุ่มเพื่อนเดอะแก๊งค์ที่นั่งโต๊ะเดียวกัน แต่ปาร์คจีมิน ผู้นั่งอยู่อย่างเงียบเชียบไม่ได้สนใจใยดีอะไรเขารู้ดีว่าการตัดใจน่ะ มันยาก
เพราะงั้นแค่ไม่เจอหน้ามันกันมันอาจจะทำได้ง่ายกว่า...
.....
.....ซะที่ไหน!การจะเจอหน้าแทฮยองที่มันง่ายกว่าการเดินไปฉี่ซะอีก เพราะอะไรน่ะเหรอ
ก็เพราะพวกเราอยู่แก๊งค์เดียวกัน
เป็นเพื่อนกันมาก็ตั้งแต่ม.ต้น
ที่บ้านก็ดันรู้จักกันอีกเป็นคนที่หนียังไงก็ไม่พ้น
อันที่จริงจีมินก็ไม่ได้อยากจะหนีอะไรแทฮยองคนนี้อยู่แล้ว
ถ้าเพราะ...
เขาไม่ตกหลุมรักไอ้เพื่อนคนนี้ขึ้นมาซะเอง
!!!!!!!"จีมิน~" นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ
ไอ้เพื่อนตัวดีก็เดินมาจากไหนไม่รู้ ถือวิสาสะน้่งลงข้างๆเขา เอาหัวพูๆสีทองที่พึ่งไปย้อมมาถูไถไปมากับไหล่เล็กๆของเขา"ไม่มึง กูมีควิซพรุ่งนี้ ขอผ่านๆ" จีมินพยายามตอบเลี่ยงๆให้ดูธรรมดาที่สุด...แต่ก็
"โหไรวะ ไอ้จีมิน มึงคิดว่ามึงมีควิซคนเดียวรึไง เนี่ย กูก็มีของจารย์สมใจพรุ่งนี้เนี่ย" เสียงไอ้จองกุก เพื่อนอีกคนในกลุ่มแหวขึ้น เรื่องเรียนเอาไว้ก่อนว่างั้น
YOU ARE READING
SF OS #lofijimin #โลว์ไฟจีมิน [ #vmin #kookmin #วีมิน #กุกมิน ]
FanfictionWould you feel a little scared that I always be right here ♨️🔞🔞🔞