ร่างสูงบางเดินเหม่อลอยออกมาจากสตาร์คทาวเวอร์ คำโกหกคำโตว่าจะออกไปเที่ยวถูกพ่นใส่หูพี่ชายบุญธรรม การที่ต้องอยู่กับคนแบบนั้นทำให้โลกิปวดหัวจนแทบบ้า ทั้งโง่ ซื่อบื่อแต่กลับเก่งในเรื่องไม่เป็นเรื่อง ขออยู่ห่างๆพี่เจ้านั่นซักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...
กึก...
จู่ๆโลกิก็เกิดอาการประหลาดขึ้นมา
'อาการหน้ามืด'..การเดินตากแดดเป็นเวลานานอาจไม่ส่งผลกับเทพทั่วไป...แต่นั่นไม่ใช่สำหรับโลกิ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วที่เขาดูจะเป็นคนที่บอบบางน่าทะนุถนอมที่สุดในบรรดาพี่น้อง อาการมึนหัวกำลังส่งผลต่อร่างสูงอย่างมาก เวียนหัวจนไม่รู้จะเดินไปทางไหนได้แต่เดินไปเรื่อยๆเยี่ยงคนเจ็บป่วยจนหยุดที่บ้านหลังหนึ่งยังไม่ทันที่เจ้าตัวจะร้องขอความช่วยเหลือก็เกิดบางสิ่งบางอย่างขึ้นใต้ฝ่าเท้า แสงสีส้มปรากฎพร้อมวงแหวนประหลาดพร้อมกับดึงสติอันน้อยนิดของเทพหนุ่มไปด้วย...
เปลือกตาที่เคยหนักอึ้งค่อยๆลืมขึ้นมา ภาพตรงหน้ายังคงพร่ามัวแต่ก็พอมองอะไรได้บ้าง บุรุษสองคนกำลังยืนเสวนาบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจอยู่ตรงมุมห้อง แขนเรียวยันตัวขึ้นจากฟูกนุ่มแต่กลับทำให้ร่างจมลงกว่าเดิม เสียงร้องโอดโอยดึงความสนใจของใครบางคนให้หันมาทางเขา
"เขาตื่นแล้วครับ" เสียงทุ่มต่ำเอ่ยอีกคนรีบหันมาทางเขาทันที โลกิขมวดคิ้วจนเกิดอาการปวดตุบตรงขมับ
"ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่แหน่ะโลกิ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"
"แกรนมาสเตอร์? เจ้ามานี่ได้ยังไง?แล้วข้าอยู่ไหน"
"เอ่อ..."แกรนมาสเตอร์หันมองอีกคนที่ยืบประกบอยู่ด้านหลัง จอมเวทย์พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้เขาพูดได้
"ข้ามายังไงไม่สำคัญหรอก เจ้าต่างหากที่สำคัญกว่า ตอนนี้เราอยู่บ้านของจอมเวทย์ท่านนี้ เขาช่วยเจ้าไว้ก่อนเจ้าจะเป็นลมล้มลงไปน่ะ"
YOU ARE READING
วงวารโล(ลิ)กิ #THORKI
Short Storyอันนี้เอาไว้ลงNCนะคะ จาก'จอยลดา'เด้อออ 'ร่วมยำพิธอร์หนุนหลังน้องกิ'ติดแท็ก #วงวารโลกิ โล้ดดดด
