ခံုေလးေပၚမွာထိုင္ေနမိသည္ကဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမေျပာတတ္။အေတြးကေတာ့ဟိုတစ္စဒီတစ္စပ်ံ႕လြင့္လ်က္။
''Hyung...''
ေခၚသံေလး......ဒီေခၚသံေလးကိုၾကားရတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုနွစ္နွစ္တိတိ ျပည့္ပီ။
''Hyung...ေခၚေနတာလည္းမထူးဘူး ။ဘာ
လို့လည္း ကြ်န္ေတာ္ေခ်ာလို့ၾကည့္ေနတာလား ''
ေျပာလည္းေျပာ ေဘးနားဝင္ထိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္
ကိုဖက္လိုက္တဲ႕သူ႕ကိုယ္က အခ်ိန္တိုင္းမေျပာင္
းလဲ ေႏြးေထြးဆဲ ပင္။သူ႔ရဲ႕ အရႊမ္းေဖာက္တဲ႕ဟာ
သကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ရယ္ဖို႕မေကာင္းခဲ႕ေပ။
''Tae'yaa...''
ကိုယ့္ရဲ႕အသက္မပါတဲ႕ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို သူကေတာ့စိုးရိမ္စြာစိုက္ၾကည့္လ်က္။ မင္းရဲ႕ေႏြး
ေထြးမႈေတြက ကိုယ္နဲ႕မတန္ပါဖူး ခ်စ္သူ။
''ငါတို႔......ငါတို႔လမ္းခြဲရေအာင္......''
ကြ်န္ေတာ့္စကားအဆံုး အံ႕ၾသသလို သူ႔မ်က္ဝန္း
ေတြက တခဏမွာတစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားသည္။တ
ည္ျငိမ္ေလးနက္တဲ႕အၾကည့္ေတြနဲ႕ေပါ့။
''ဘာလို႔လဲ Hyung...ကြ်န္ေတာ္Hyung
အေပၚမွာ ထားတဲ႕အခ်စ္ေတြက မျပည့္စံုတဲ႕အ
ေနအထားမွာရွိလို႔လား...''
မင္းအခ်စ္ေတြကငါ့အတြက္ျပည့္စံုတာထက္ပိုပါ
တယ္Taehyungရယ္။ငါကသာမင္းအတြက္
လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားတဲ႕လူတစ္ေယာက္ပါ။
''မဟုတ္ပါဖူး...''
''ဒါဆို ဘာလို႔လဲ။အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုေတာ့
ေတာ့ရွိမွာေပါ့......''
''ဒီအတိုင္း...ဒီအတိုင္းမင္းကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔...
ဒါေၾကာင့္လမ္းခြဲရေအာင္ Tae ''
''အေၾကာင္းျပခ်က္က ဒီတစ္ခုထဲလားHyun
g''
''ဟုတ္တယ္ Hyungမင္းကို မခ်စ္ေတာ့လို့
။မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ႕ ဆိုမွေတာ့ အျခားအေၾကာ
င္းျပလ်က္မလိုေတာ့ဖူးမလား။ဒါေၾကာင့္လမ္းခြဲၾကရေအာင္ Tae'ya ''
''Hyungကို တစ္ခုေမးမယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတ
ကယ္ခ်စ္ခဲ႕လား......တကယ္နွလံုးသားထဲက
ခ်စ္ခဲ႕ရဲ႕လား ''
''Tae'yaa ''
''ကြ်န္ေတာ္ေမးတာကိုပဲေျဖေပးပါ Hyung ''
