Pag-asa

Prologue

Tatlong taon, tatlong taon na ang nakalipas. Ngunit bakit ganito? Bakit ang sakit pa rin? Sariwa pa rin kung paano mo sinabi na wala talaga akong pagkakataon.

Naaalala ko pa kung pano mo sinabi ang katagang paulit-ulit na dumudurog sa aking puso at nag papaipon ng tubig sa aking mga mata.
Bakit ganito pa rin katindi? It was 3 years ago but it's still hurt like hell.
"Friendship to lovers" yan ang mga kadalasang nangyayari. Ngunit tayo hindi? Bakit exception tayo?

Kung dati'y sabay kumain at magtawanan ngunit nagbago lahat ng mahulog ako. Mahulog nang walang sumasalo. Dati'y ako ang kasama mong magpalitrato at binibigay mo rin sa akin ang ating litrato. Litratong magpapaalala sa akin ng nakaraan. Nakaraang sobrang pait.

Pinaranas mo sa akin ang impyerno. Impyernong paulit-ulit akong sinasaktan. Impyernong nilulunod ako sa nakaraang nagsisilbing apoy.

Lumayo ako sayo, sa ating nakaraan. Ayoko na sa mundo mo sapagkat habang ako'y nasa mundo mo nasisisra mo ang aking mundo sa pagdurog ng aking puso.