Το Ημερολόγιο (Prince Damien)

15/7/1952

«Μια μονο στιγμη χρειάζεται για να καταστραφουν τα πάντα. Οσα ηξερες και φάνταζαν υπεροχα στα ματια σου μετατρέπονται στον χειροτερο εφιαλτη σου.» Αυτα τα λογια βασανιζαν τον Νταμιαν. Ηξερε πως κατι κακο επρόκειτο να συμβεί και αυτο τον εκανε νευρικό.

Ο πατέρας του, ο Φαμπιεν ηταν ενας ενδιαφέρον χαρακτήρας. Γυμνασμένος και αξιος βασιλιάς, με πλουσια περιποιημενη γενειάδα και καταγάλανα, σκιστα μάτια. Αν και ο Νταμιαν δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα του τον θαύμαζε και ηταν το κρυφο του πρότυπο. Γνώριζε πως καποτε θα ερθει η μέρα που θα χρειαστει να παρει την θεση του και αυτο τον τρόμαζε. Ήθελε οταν γινει βασιλιας να ειναι αγαπητός στον λαό του οπως ειναι ο Φαμπιεν. Δεν άντεχε στην σκέψη πως θα απογοητευε τον πατερα του, για αυτον τον λόγο προσπαθούσε να του μοιάσει.

Ο Νταμιαν δεν συνήθιζε να εχει φίλους, εκανε παρέα κυριως με τους οικονομους του παλατιού. Περισσοτερη αδυναμία ετρεφε για ρην Αντελ. Η Αντελ ηταν εκεινη που τον μεγάλωσε, πατερας του και η μητέρα του ηταν πολυασχολοι με αποτέλεσμα να μην εχουν πολυ χρονο για εκείνον. Η Αντελ ηταν αρκετά μεγάλη και δεν ηθελε να μιλαει για την ηλικια της, ετσι ο Νταμιαν δεν ηξερε την ακριβή ηλικια της. Εχει μακρυά, γκριζα μαλλιά και τα εδενε με εναν φιογκο πίσω. Το προσωπο της ηταν ρυτιδιασμενο και τα χείλη της κομμένα. Ηταν αρκετα κοντή, ακομη και ο Νταμιαν, ενα δεκαπενταχρονο αγόρι ηταν ψηλότερος.

Το επομενο πρωί ο Νταμιαν ειχε πολλα ερωτήματα για την φραση που εειχε ακουσει κρυφα οταν ο πατερας και η μητέρα μάλωναν. Δεν τολμουσε να ρωτήσει κανεναν απο τους δυο τι εννοούσε η μαμα. Οταν ξύπνησε η πόρτα του δωματιου του ηταν μισάνοιχτη και διέκρινε τον Φαμπιεν να συζηταει με δυο αγνωστους άντρες, δεν τον παραξενευσε αυτο, αλλωστε ο πατερας του συνηθιζε να βρίσκεται με αλλους βασιλείς και συμβούλους για το καλο της χώρας. Αυτο που τον εκανε ακομα περισσότερο νευρικο και ανασφαλή για το τι πρόκειται να συμβεί ηταν οτι ο Φαμπιεν εκλεισε την πόρτα βιαστικά οταν είδε τον Νταμιαν να τους κοιτάζει. Ο Νταμιαν σηκώθηκε απο το κρεβάτι του, εβαλε τα ρουχα του και βγήκε να δει τον πατερα του. Εκείνος ομως δεν ηταν εξω, ο Νταμιαν τον φώναξε αλλα ο Φαμπιεν δεν ανταποκρίθηκε, οταν πηγε στο γραφείο του που ηταν στον κατω οροφο δεν βρήκε κανέναν. Το γραφείο του πατερα ηταν τεράστιο και με πολλα έγγραφα επάνω. Ο Φαμπιεν έπαιρνε μερικες φορες τον Νταμιαν και συζητούσαν για αυτα τα έγγραφα. Ο νταμνιαν χαζεύοντας το γραφείο του πατέρα του παρατήρησε πως ενα απο τα έγγραφα ειχε πεσει πανω στο μάλλινο χαλί. Το έπιασε και το κοιταξε καλα, δεν καταλάβαινε τίποτα, το μόνο που έγραφε ηταν αριθμοι και περιεργα συνδιασμενα γράμματα. Έτρεξε πηρε το ημερολογιο του και αρχισε να γράφει

" P-p-1952722-S-p-1952813-T-p-195293

Κατι συμβαίνει στο παλάτι και τωρα βεβαιώθηκα. Χτες ακουσα την μητερα μου να λεει στον πατερα μου με επιθετικό λόγο πως σε μια στιγμή μπορούν ολα να χαθούν και πως οτι γνώριζε και του φαινοταν υπεροχο θα γινει εφιάλτης. Σημερα το πρωί ο πατερας μου μιλούσε με δυο άγνωστους άντρες και μόλις κατάλαβε οτι τους κοίταζα ταραχτηκε. Κατεβηκα στο γραφειο του, κανεις δεν ηταν εκει, βρήκα ενα εγγραφο με τα συμβολα που εγραψα πανω.

Νταμιαν Βαλουα, Γαλλια 15/7/1952"