1496 rok. Rodzi się księżniczka Victoria. Żyje ona w spokojnym królestwie Francuskim.
Mija 16 lat, Victoria dorasta a królestwo jest ku upadkowi, Kipczacy gdy dowiadują się o słabości Francji rozpoczynają bitwe w której zostaje porwana Księżniczka...
Chodziłam po haremie, na swojej drodze spotkałam znowu Mahfiruz Hatun. Ja : Kogo ja tu widzę, Mahfiruz. Mahfiruz : Stęskniłaś się za mną? Ja : Słyszałam że tej nocy sułtan cię odesłał Mahfiruz : Przyszedł Orhan Pasza, miał ważną sprawę, ale dzisiaj mnie wezwie Aysun. Ja : Dzisiaj jest czwartek, mój dzień z sułtanem, moja noc z Sułtanem, nie zepsujesz mi humoru twoimi słowami. Mahfiruz : Jestem brzemienna, urodzę. Ja : Co?! Mahfiruz : Mówię prawdę. Ja : Chodź. Ciągnęłam ją do pralni.. Mahfiruz : Co robisz?! Puść! Ja : Jesteś zwykłą ladacznicą, nie jesteś nawet faworytą, teraz klękaj przed najsilniejszą sułtanką Imperium! Mahfiruz : Słucham? Jak śmiesz tak się nazywać. Ja : Mam wsparcie janczarów, wsparcie sułtanek, sułtana. To proste że moi synowie zasiądą na tronie. Mahfiruz : Tylko że dwójka nie jest twoja. Ja : Nie jest, ale mnie kochają, a ja ich. Traktuje je jak własne dzieci, dbam o nie. Mahfiruz : Ciekawe gdy się o tym dowiedzą. Ja : Nie dowiedzą Hatun, teraz zmykaj mi z oczu bo nie chce rozmawiać z osobą która mi co najmniej do pięt nie dorasta Mahfiruz : Jesteś okrutczynią! Władza cię zaślepia. Pozbędę się jej, powiedziałam jej prawdę, ale ona nie powie, nie odważy się. Hasan czytał książkę. Przerwałam mu. . Ja : Hasanie. Hasan : Matko.. * Ukłonił się * Ja : Jak się czujesz? Hasan : Dobrze, a ty? Ja : Też, musimy porozmawiać. Hasan : Dobrze. Ja : Wyjdźcie. Hasan : A więc o czym? Ja : Często zastanawiałeś się jak mogłabym cię urodzić jak ty masz 12 a ja 21. Hasan : Tak. Ja : 5 lat temu gdy miałeś 7 lat twoja matka zmarła, nie widziałeś jej od 11 lat i jej nie pamiętasz. Ja zaopiekowałam się tobą. Hasan : Co?! To nie możliwe! Ja : To możliwe, jesteście przyrodnim rodzeństwem , tak naprawdę mam córeczkę Mihrimah, Mustafę i Sulejmana za moich biologicznych synów.. Hasan : Nie gniewam się na ciebie matko. Ale świta mi coś że miałem siostrzyczkę. Ja : Miałeś ale ona pojechała daleko z ciotką, do Pałacu w Tekirdagu. Hasan : Dobrze. A co z prowincją dla mnie? Ja : Jutro zapytam się sułtana dobrze? Hasan : Tak. Ja : To czytaj dalej książkę. Ja już pójdę. Hasan : Żegnaj. Poszłam do swojej komnaty, zaczęłam się przygotowywać na czwartkową noc. Piękna suknia z dużym dekoltem, mały kamień ametystu w łańcuszku, coś pięknego tak wszystko idealnie pasowało.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
