Hayatın İki Yüzü Acı Ve Sokak

Bölüm 3 Para Yapabildiklerinden Sorumlu

Her günümüz özgürlük için yeni bir adım,her günümüz hayatımız için yeni bir umut besliyordu. Bir sabah gözümü açtım ellerim donmuş,sesim yok denilecek kadar az ve biri beni sallarcasına titriyordum. Belimi doğrulttum üstümü çırptım ve yolun kenarına doğru hareket ettim. Etrafda kimse yoktu sağa baktım, kafamı sola çevirdiğimde Savaş'ı gördüm elleri yüzünde, kendini Sıkıyordu her halinden belliydi. Yanına yaklaşıp ciddi bir sesle;
B-"Neyin var Savaş?" Dedim.
S-"Hiç birşeyim yok."
B-"O zaman neden kendini sıkıyorsun?"
S-"Hiç birşeyim olmadığı için param,ailem,umudum,evim içimin bir kısmı yarım zaten
ben kendimi sıkmıyorum hayattan sıkılıyorum insanlardan,burdan,soğuktan,zenginlerden."
Sessizce geri adım attım boğazım düğümlü,kalbim ise mühürlüydü. Kışın ortasında yırtık bir eldiven,her tarafı kir kaplamış montum,bir kaç kıyafeyim,eski bir çekyat ve teneke içinde bir kaç odun. Adalet varsa dünyada,bizim yaşadığımız yer dünya değil.
Bazen fırsatı yakalarsın hayatını kurtarırsın bu olay belki yarın Gerçekleşir,belki ömrünün Son nefesinde. Yaşadığımız zor günler tek tek geçsede içimdeki aile özlemim iflah olmuyordu.Hayatı gördük geçirdik kirli ellerimizden. Saatler sonra geldi Özgür yüzü gülüyordu tüy tüy bıyıkları donmuştu yanan tenekenin yanına doğru yürüdü bize doğru döndü ve anlatmaya başladı
-"Sabah yürüyüşe çıktım belki ısınırım diye bir yandan da iş arıyordum gözüme bir dükkan çarptı araba işleriyle ilgilenen bir tamirhane gittim konuştum adam çok hoşgörülü bir insan çıktı ve kabul etti artık karnımız doyacak adaleti olmayan bu dünyada kazanacagız" dedi. Gözünden damla damla yaş aktı mutluydu sarıldı bizlere savaşın umutları canlandı benimse kalbim atmaya başlamıştı.

***