Up uzun diyarlarda yaşayan bir kız varmış hayatında kendisinden başka insan görmemiş. Boş odalarda günleri sayarmış.
Bu küçük kız sekiz yaşında bir cadı tarafından kapatılmıştır ve bir daha hiç oradan çıkmamıştır.
Ailesi kızlarını arıyorlarmış ve sekiz senedir bir haber alamıyorlarmış. Bu kız kendi adını bilmiyormuş hatta ailesi olduğunu bile düşünmüyormuş.
Kim bilir şimdi kaç yaşındadır sandığımız kadarıyla iki yaşındayken kaybolmuştu.
Bu kız güneşin, ayın, bulut'un, yağmurun hatta karın ne olduğunu bile bilmiyormuş.
Bir gün rüyasında annesinin ona kalpli balon aldığını hatırlamış ve şöyle sesleniyormuş;
- Seda hadi kızım eve gidiyoruz ve o orada bir kadın sedayı kucaklayıp götürdüğünü görüyordu ama bu imkansız olmalıydı diyordu kendi kendine.
Çünkü seda hayatında hiç insan görmemişti seda perilere ve meleklere inanırdı tabii ilk başta Allah'a (c.c) inanırdı.
Seda bir anda odanın içinde bir şeyin parladığını görmüş ve pırıldaklı bir kız onla konuşuyordu. Seda şaşkın bir sekilde bakıyordu çünkü hayatında ilk defa bir insan görüyordu. Dokunmak istiyordu ama dokunamıyordu çünkü korkuyordu sanki ona dokunsa perinin bağıracağını düşünüyordu.
- Merhaba ben peri bana genelde periş derler. Sana okuma yazma öğretmeye geldim.
- Ama ben okuma bilmiyorum ki ?
- İşte bu yüzden geldim tam 12 Ay sonra buralar felaket olucak ve sana okuma yazma sorucaklar bilemezsen seni kızgın ateşte öldürecekler.
- Aaaaaaaaaaaaa
- Şiiii bağırma bizi duyarlarsa öldürürler.
- Tamam
Aradan 3 hafta geçmiş peri ile seda artık Z harfine gelmişler ve seda her harf öğrendiğinde annesinin adı aklıma gelmiş sadece ANNE dediğini hatırlıyormuş seda.
Yine aradan 4 hafta geçmiş ve seda artık okuma yazma biliyormuş hatta yanlızlıkla ilgili bir şiir yazmış ve şöyle okuyordu;Bugün yine yanlışım boş odalarda
Gel diyorum gelmiyorsun
Yanlızım anlamıyorsun
Boş yere ağlama
Kalbimi bağlama
Yine yanlızım yine yanlız
Peri göz yaşlarını tutamamış ve ağlamış perinin görevi bitmiş sedaya bir kap su ve bir kap yemek verip gitmiş.
Seda artık benden başka insanlar var diye seviniyordu. Son kalan vakitlerinde şiir yazıyormuş ve yine yazmış;
Kader kader nerede bu kader?
Herkesin kaderi var mıdır ?
Yanlız olmak neyi halleder ?
Etrafına bak
Bir ben varım bi de boş odalar.Seda bu olayı kendini kaptırmıştı resmen elindeki 100 tane kağıdı bitirmek üzerindeydi nerdeyse. Bugün yine yazmıştı bir şiir ve şöyle okuyordu;
Hayat çok zor mudur?
Ellerim yanlızlaya bürümüş
Seni bedenimle bekliyorum
Ama yoksun ortadaYanlız odada çınlıyor kulağama
Şarkı sesleri melodikalar
Kalbim ağlıyor içten içe
Beni vurup yerde bıraktınAnne babaiyi bakın kendinize bile diyemiyorum
Boş odalarda onları özlüyorum
Acaba kardeşlerim var mıdır ?
Varsa da beni tanıyorlar mıdır?
Ben yine yanlızımOnları hatırlasayım
Bırakma beni diye haykırırdım
Şimdi yanlızım
Boş odalarda
Beni vurup yerde bıraktınızŞimdi oldum 29 yaş
Ne ana var
Ne baba
Yine boş odalardayımYaşlandım siz öldünüz
Yine sizi göremedim
Yine sesinizi duyamadım
Yine boş odalardayım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yanlızlık
PoetryBir kız varmış adı sedadır. Hayatında hiç insan görmemiştir taaki bir peri görene kadar seda okuma yazma öğrenince kendini şiirlere vurmuştur.