Bir sabah uyandım , odam buz kesmişti , radyoda geceden kalma bir şarkı hüzünler açık unutmuş . Beni bu kadar açınası bırakansa oydu . Hani hepimizin yaşamında uğruna çok şey verdiğimiz, yada uğruna çok şey veda edebileceğimiz bir çift göz vardır . Onlar, işte benim gecelerimi kabussa çeviren o bir çift gözdü.
Benim hatalarım yüzünden , o da beni unutmuştu . O nu seviyordum çünki ; yaşamak için tek sebebim o vardı. Fakat onu sevmem için binlece neden vardı . Yılar önce gittmişti ben nerde değilsem oraya , ondan özürdilemek için ne vermezdim onu son bir kez daha görmek için .
O giderken yanında benim hikayemide gotürdü , mutlulukarımı , gece yatarken kafamı güvenle yastığıma koyduğum anları , varımı , yoğumu , canımdan bir parçayı . Onu gördüğümde söyliceklerimi bile kararlaştırdım " Sen gittikten sonra yeni bir hayata başlamam gerekti , ayakta durmam gerekti hayata karşı , kahkahlarımı koruyorak çünki gölgelerin gücü yoktu burda ve masallarda bana yazılmamıştı . Ne kadar zor olsada sen sev beni gerisini ben hallederim . "Ama nerde bende o şans kim bilir belki çoktan uçmuştur gökyüzüne .
O kadar boş hissediyorumki son günlerde kendimi. Uzaydaki yıldızlarla özdeşleşiyorum çoğu zaman . Aydınllıkta olmaya çalışan ama inadına büğüyen o karanlıkta boğulup , kayp giden yıldızlar gibiyim. Hayatım , kendi hayatım diyebileceğim kadar özgür değil henüz. Benim hayatım , ileride bir yerde , bir sokak lambasını altında oturup beni bekliyor . Elinde mavi kaplı bir kavanoz, düşen yağmur damlalarını toplayıp dans ediyor damlaları oluşturduğu melodi ile . Hiçbirimiz , geçmişte bir yerde takılı kaldığı bir köşe başı var ve herbirimiz , insanların belimize bağladıkları kör düğüm olmuş yaşantılardan kurtulmaya çalışıyoruz . Kimimizin az yolu kalmış doğru zamana kimimizin her saniye dahada artan mesafeleri var hayatı yaşamaya. Hergün bir umut yeniden filizlendirdiğimiz hayallerimiizi , yine hergün büyük bir acı içerisinde terk ediyoruz. İleriye atılan her adımın , bizi geriye götürdüğünden habersizce gelecekle ilgilii nefis planlar yapıyoruz .
DEVAMI 2. BÖLÜMDE
