Domuz Çiftliği

Bölüm 3 - Ruth Hemen Ölmeli

Yeni günün sabahında tüm siyah jartiyerliler ve ağıl sorumlusu domuzlar Ruth'u karşılamaya hazırdılar. Her zamanki sadeliği ile ağılın başında beliren Ruth kendisine eşlik eden siyah jartiyerli ile ağıla girdi. O keskin soğuk bakışları ve bir leydiyi andıran tavırları hiç ama hiç değişmiyordu.  Bunca kısa bir zamanda gördüğü bu saygı ve kabul ediliş Maria'yı bile şaşırtıyordu. Adımlarındaki tiz ses ayaklarını muhafaza eden siyah rugan ayakkabının sivri uzun topuklularından geliyordu. Pileli siyah eteği her zamanki gibi ayakkabılarına kadar uzansa da bacaklarını kaplayan ince naylon çorap açılan ayak bileklerinde sabah güneşi ile pırıl pırıl parlıyordu. Hızlı ve emin adımlarla kendisini karşılayanların önünden geçerek gebeler ağılına yöneldi. Gece boyunca anne domuzun rahminde kalan yavru domuzun akıbetini kendisi de dahil herkes merak ediyordu.

Ağıla girdiği anda anne domuz panikleyip korku ile böğürmeye başladı. Aslında Ruth'a korkusunun yanında minnet de duyuyordu. Nihayetinde yeni efendisi onu çok zor bir durumdan kurtarmıştı. Doğum anındaki o sıkışma nedeni ile Maria'ya yavru veremeyebilirdi. Ama aynı zamanda yavrusunun acımasızca ölümüne kendisi gibi tüm ağıl tanık olmuş bu ister istemez büyük bir korku ve gerilme sebep olmuştu. Sesli dile getirilmese de Ruth şuana kadar domuz çiftliğine gelen en acımasız yöneticiydi. 

Ruth yerde yatan domuza eğilip vajinasını kapatan bantı açtı. Vajina dudaklarından irinli ve sümüksü sarı bir sıvı aktı. Ardından içine hapsettiği yavru bir pelte şeklinde vajina dudaklarının arasından dışarı kaydı. Sabaha kadar rahim içindeki asitli sıvılar onun pek çok yerini acı içinde eritmiş geriye ondan pelte bir et yığını kalmıştı. Siyah jartiyerli yerde duran yarı erimiş yavruyu hemen beslenme ağılındaki yavrulara attı. O aç yavrular için mükemmel bir mamaydı. Kendi cinsini yemekten bir an bile tereddüt etmeyen domuz yavruları onu çoktan yutmuştu bile.

O sırada Ruth tüm sessizliği bozdu;

- Dün çiftliğimizin sahibi ve efendisi Maria hanımefendi ile bir görüşme gerçekleştirdim. Aldığımız karar neticesinde bundan böyle her gebe domuz en az 15 sağlıklı yavru doğuracak. Bu sayının altında doğum yapan her domuz kancaya asılarak kesilecektir ! 

Maria tüm olan biteni odasının aydınlık penceresinden izliyordu. O dahil tüm çiftlik biliyordu ki her domuz ortalama 10 ila 13 arası sağlıklı yavru doğurabilirdi. 15 sayısına çıkan domuz sayısı oldukça azdı. Ruth'un uygulamaya koyduğu bu kanun pek çok domuzun kesim ağılına gitmesine sebep olacaktı. Ama Maria hem artan domuz nüfusunun azalmasını hem de ağıllar arasında dönen entrikaların da sonlanacağını düşünerek Ruth'un bu isteğine olumlu yanıt vermişti. 

O sırada gebeler ağılındaki bir domuz bağırmaya başladı. Böğüren domuz herkes ile birlikte Ruth'un da dikkatini çekmişti. Domuzu kontrol için gebe ağılına girdi. Domuzun neden bağırdığı karnına bakıldığında belli oluyordu. Ruth'un emri ile siyah jartiyerliler kuyruğundan tutup domuzu kesim kancasına sürümeye başladılar. O karşı koyup debelense de kaderinden asla kaçışı olamazdı. Diğer gebe domuzlar ise en ufak bir destek bile vermeden onu Ruthun kucağına bırakmışlardı. Domuzlar arasında birlik asla olmazdı. Domuz kendini düşünen bencil bir canlıydı. Önemli olan kendi bencil yaşamlarıydı.

Böğüre böğüre siyah jartiyerliler domuzu arka ayağından kancaya astılar. Yardım ve yalvarışları bir işe yaramayacaktı. Bunu gören diğer gebe domuzlar korku ile birbirlerine sokulmuş döl dolu şiş karınlarında kaç yavru olduğunu tahmin etmeye çalışıyorlardı.

Ruth arka bacağından asılı domuzun karnını elindeki keskin pala ile hemen yardı. Açılan kesikten cenin domuzlar sümüksü gebelik sıvısı ile bir bir yere döküldüler. Hem karnının yarılmasının verdiği acı hemde yere dökülen cenin yavruları domuzun bağırtısını daha da şiddetlendirdi. Yerde ne olduğunu bile anlamadan bir solucan gibi hareket eden sadece sekiz yavru vardı. 

 Ruth böyle verimsiz bir dişi domuzun bu ağılda olmasına çok şaşırmıştı. Bu normalin oldukça altında bir sayıydı. Sinirden çılgına dönen Ruth bir anda elindeki palayı domuzun boğazına soktu. Kancada debelenip böğüren domuzundan fışkıran kan Ruthun vücuduna çarpıyordu. Bu olay karşısında soğukkanlığından hiç birşey kaybetmeden hareketsiz duran Ruth ayaklarının altında sivrileri ile ezilen yavruların farkında bile değildi. O an duyduğu en büyük hissiyat en mahrem yerlerine kadar akan kanın sıcaklığıydı. Kan akışının azaldığı ve domuzun böğürmeyi bıraktığı sırada Ruth canlı yavrulardan birini kanlı ellerine nazikçe aldı. Onu sivri uzun tırnaklı parmakları ile dikkatlice incelerken hemen yanındaki siyah jartiyerlinin yüzüne dahi bakmıyordu;

- Böyle bir olayın nasıl olabiliyor? Böylesi vasıfsız bir domuzun bu ağılda ne işi var !

Siyah jartiyerli bu yetersizliğin gebe ağılından sorumlu domuz tarafından fark edilmesi gerektiğini belirterek olduğunu söyleyerek tüm suçu ona yıkmıştı.Gebeler ağılının domuz sorumlusu hiç gebe kalmayan dişi bir domuzdu. Ağılın siyah jartiyerli sorumlusu tarafından seçilmişti. Tüm gebelerin veriminden o sorumluydu. Maria'nın tahmin ettiği usulsüzlüğün ilk ayağı böylece ortaya çıkmıştı. Korkudan böğürmeye başlayan domuzu sahibi siyah jartiyerli kırbaçlamaya başladı. Elindeki uzun siyah sicim kırbacı memeleri ve kalçası sallanarak hınçla domuza vuruyordu. Ruth bir süre izledikten sonra yeter şeklinde elini kaldırarak;

- Bu domuz hemen sorgulansın ! Burada pislik kokusu alıyorum. Bu pisliğe katkısı olan herkesi tek tek yargılayacağım !

Adımlarının arkasında vücudundan akan kan damlaları ve elindeki yavru ile öfkeli bir şekilde oradan ayrıldı. Ruth bu düzensizliğin sadece domuzlardan kaynaklanmadığını düşünüyordu. Bu sorgu ve yargılama çiftliğin gizli suç çetesine dahil olanlara verdiği korku kadar onların panikle hareket etmelerini de sağlayacak bir konuşmaydı. 

Lakin bu olay neticesinde çete üyeleri acil toplantı kararı alarak Ruth'u ortadan kaldırmak için plan yapacaklardı. Onlar için Ruth'un kısa sürede yaptıkları bundan sonra yapacaklarının en güzel göstergesiydi. Çiftliğin bir an önce eski düzenine kavuşması için Ruth'un daha fazla güçlenmeden başının ezilmesi gerekliydi. Her ne kadar Maria tarafından yönetiliyor gözükse de çiftlik uzun zamandır siyah jartiyerlilerin kontolündeydi. Domuzların desteği ile bu kontrol daha da güçlenmişlerdi. Artık son darbeyi vurmanın tam zamanıydı...