Kukla Tiyatrosu

♢3♢

"Peki duyguları nasıl kontrol altına alırız? Bunun cevabı sanırım bastırarak. Malesef duyguları istesek de istemesek de hissederiz. Onları hissetmeme gibi bir seçeneğimiz yok."

        

"Airana!"

Genç kız eğik olan kafasını kaldırıp kendisini kimin çağırdığına baktı. Arkadaşı Veronica. Veronica neredeyse daima neşeli olmayı başarabilen enerji dolu hoş ve sempatik bir kızdı. Kısa boyu, açık teni ve açık kahve saçları vardı. Ancak tek kötü özelliği fazla konuşup etrafa gerekli gereksiz dedikodu yayardı. "Olanları duydum."

Şaşırmadım, diye düşündü Ariana. Silik bir gülümseme ile başını salladı. "Evet."

At kuyruğu yaptığı saçları ile yüzü daha çok öne çıkıyordu. Giydiği siyah boğazlı kazak esmer teninde güzel duruyordu. Yırtık siyah pantolonunun altına kahve botlarını giymişti.

"Sana kapatıcı vermemi ister misin tatlım? Gözlerinin altı berbat durumda."

Ariana istemeden ellerini gözlerinin altına götürdü. "Hayır, teşekkürler."

Veronica başını salladı ve ince dudaklarını dişleyip yeşil gözleri ile bir süre etrafa baktı.

"Bak, direk konuya girmek istiyorum. Buradaki herkes Alex'i tanımasa bile neler olduğunu duydu."

Airana yavaşça kaşlarını çattı. "Eee?"

"Eeesi.. bu konu hakkında bir makale yazıp dergide yayımlamam gerek. İnsanlar neler olduğunu bilmek istiyor. Bu çok doğal."

Ariana durdu ve gözlerini Veronica'ya dikti. "Bak, mükemmel bir fikrim var."

Veronica kaşlarını kaldırıp Ariana'nın tavsiyesini merakla bekledi. "Onun yerine bu konuda hiçbir makale falan yazmasan da Alex'in anısına saygı duysan?"

Genç kız aldığı cevapla yüzünü düşürdü. "Ah, hadi ama. Yardımcı ol bana."

Ariana hızlı adımlarla ondan uzaklaşmaya çalışsa da bu işe yaramadı. "Ya ben, ya da başka biri mutlaka o makaleyi yazacak. Alex senin en iyi arkadaşındı. İntihar etmeyi düşündüğünden hiç bahsetmedi mi?"

Genç kız ellerini yumruk yaptı. Tırnaklarının tenine batıp acı verişini hissetti. "Veronica, bunu konuşabilecek ruh halinde olduğumu düşünmüyorum."

"Üstünden koskoca dört gün geçti. İlk şoku atlatmış olman lazım."

Veronica çantasını karıştırıp bir not defteri çıkardı. "Bak şimdi, öncelikle doğru düzgün konuşup bu konuyu tartışabileceğimiz bir ortam bulalım. Geçenlerde birinden duydum. Üniversitenin karşı tarafındaki caddede mükemmel bir pastane açılmış. Gidip oraya bu konuyu konuşabiliriz. Pastalar benden. Ne dersin?"

"Hayır."

Veronica durdu. "Oh. Yoksa sen de Alex'in peşinden mi gitmek istiyorsun?"

Ariana kaşlarını çatıp kıza baktı. "Ne?"

"Bu ne böyle? Daha önce senin tarafından bu kadar çok terslenmemiştim. Amacın ne?"

Genç kız sinirlerinin köpürdüğünü hissediyordu. "Affedersin ama en yakın arkadaşım öldü ve evet. Depressif hissediyorum. Anlayışlı olup yasımı tutmama izin bile vermiyorsun."

"İntihar etti."

Ariana gözlerinin dolduğunu hissetti. Arkasına döndü. "İntihar etti. Bu onun seçimiydi. Ben sadece neden bu yolu seçtiği ile ilgili bir şeyler yazmak istiyorum."

"Biliyor musun Veronica. Sen sadece Alex'in üzerinden prim yapmak istiyorsun ama buna izin vermeyeceğim."

Yürümeye devam ederken genç kızın kompleksi hakkında da bir yorum bırakmayı da ihmal etmedi. "Bu senin boyunu aşar."

--

Ariana'nın erkek arkadaşı Ezra fazla yakışıklı olmayan sempatik bir çocuktu. Siyah saçları omuzlarına kadar gelirdi ve yüzünde ergenliğinden kalan sivilcilerin izleri hafifçe belli olurdu. Gözleri biraz çekik, kirpikleri uzun ve karakteristik bir yüze sahipti. Dar pantolonlar, tişört ve gömleklerden oluşan bir gardırobu vardı. Ayaklarında daima siyah bağcıklı botları bulunurdu.

Ezra'yı hemen hemen herkes severdi. Birine sorsanız ondan nefret ettiğini söyleyeni duymazdınız. Neşeli, espirili ve sempatikti. Basketbol takımındaydı ve herkes Ariana ile olan ilişkilerini kıskanırdı.

Şimdi ise Ezra, Ariana'ya bakarken içi acıyordu. Alex'i sevgilisi kadar iyi tanımıyordu. Kendisi ile birkaç sohbeti olmuştu ama bu sohbetlerden pek fazla bir şey öğrenememişti onun hakkında. Tek bildiği Ariana'nın yakın bir arkadaşı olduğuydu. Bu yüzden kendisine saygı gösteriyordu.

Hava serinlemişti. Dışarıda futbol tribünlerinde oturuyorlardı. Sahada alıştırma yapan birkaç kişi dışında etraf sessiz ve boştu. Kapalı hava ikisinin de moralinin düzelmesine yardımcı olmuyordu. Ezra yavaşça kolunu uzattı ve Ariana'yı kendine çekerek genç kıza sarıldı. Ariana sevgilisinin tanıdık kokusunu içine çekti ve başını göğsüne yasladı. "Sence, Alex'in ölümünden ben mi suçluyum?"

Ezra yavaşça genç kızın koyu saçlarını okşadı. Yumuşaktılar ve parmaklarının arasından kolayca kayıyordu. Sabah topladığı saçlarını şimdi açmış olmasına sebepsizce sevindi.

"Elbette hayır."

"Ama öyle hissediyorum."

Ariana'nın gözleri doldu. Ağlamamak için yutkundu. "İnsanlar bana neden intihar ettiğini soruyor ve ben onlara hiçbir neden gösteremiyorum. Onunla yakın olan kişinin ben olduğumu ve onu terk ettiğimi söylüyorlar. S-Sence bu doğru mu?"

Genç kız kızarmış gözlerini erkek arkadaşına beklenti içerisinde çevirdi. Ezra kahve gözleri ile sevgilisine baktı ve yavaşça gülümsedi. "Hayır. Hayır, bu doğru değil. Alex sana sahip olduğu için çok şanslıydı. Olabildiğince onun yanında oldun. Arkadaşlarınla tanıştırdın, seanslarına gitmesi için ona yardım ettin ve zihinsel olarak daima destekledin."

Gözlerini gökyüzüne çevirdi.

"Sen elinden geleni yaptın Ariana. Bazen bazı insanları kurtarmak mümkün olmaz. Bazen bazı insanları kimse kurtaramaz."

"O zaman nasıl kurtulacaklar? Kendi bataklıklarında batmalarına izin mi vermeliyiz?"

"Elbette hayır. Ama biri yardımı reddediyorsa onu sadece bir kişi kurtarabilir."

Genç kız merakla "Kim?" diye sordu.

"Kendisi."

Ezra derin bir iç çekti. "Her neyse sana bizim bölümümüze yeni transfer olmuş öğrenciden bahsetmiş miydim?"

Ariana farklı bir konuya geçmiş olmanın memnuniyetliğini yaşayarak başını salladı. "Hayır, senle pek konuşma fırsatımız olmadı."

Ezra başı ile onayladı. "Evet, haklısın." Devam etti.

"Tuhaf biri. Adı Zachary'di sanırım. Yüzünde çenesinden yanağına kadar uzanan tuhaf bir yara izi var."

"Konuştun mu?"

Ezra başıyla onayladı. "Yanımda oturuyordu ve nezaket kuralları gereği tanışma ihtiyacı duydum. Dediğim gibi tuhaftı ama kötü biri olduğunu düşünmüyorum."

"İstersen seni onunla tanıştırabilirim. İlginç şeylere merakı olan biri gibi duruyor.

Genç kız başını sallayıp onayladı ve kafasını sevgilisine dayayıp birsüre daha öylece durdu.