saat akşam 3'ü bilmem kaç geçiyor. akrep ve yelkovanın birbirini kovalaması hiçbir şey ifade etmiyor.
sıkıştım. tüm dertlerim ve zihnim arasında sıkıştım.
beni hiçbir şey kalmayana kadar yakıyor. dizlerimin titremesine engel olamıyorum. duvarlar üstüme kapaklanıyor. sıkıştım. ///////
gördüğüm ilk ayna
saçlarımı elime alıyorum
toplu halde yere düşerlerken koluma bağlayacak bir ip aranıyorum.
saçlarımın kısalığı zerre umrumda değil. pişmanlık hissetmiyorum.
ya bu gözyaşları nereden konuk oluyor gözlerime?
silmiyorum, yavaşça yüzümden akıyorlar. sonra camın ötesinden belki de şehrin ötesinden kemanının sesi geliyor. caroline dale çalıyorsun akşamın üçünde. yerlere yuvarlanıyor şeytanlarımız. acı çekerken.
perdelerini çekiyorsun. camımdan balkonuma çıkıyorum e 3 adım yaklaştım kokuna. açmıyorsun perdeni. kemanını çalarken ağlıyorsun. acı çekerken.
bir kenara bırakıyoruz kemanı makası neyse ne işe yarıyorlarsa sen dizlerin üzerine yere kapaklanıyorsun ben sırt üstü. hıçkırarak ağlıyorsun. perdeler çekili olmasa ne derece acı çekeceğimi kavrayamıyorum.
farklı şehirlerden birbirimize ağlıyoruz. parça parça. menekşe saatinde.
