'พี่ชื่อมินฮยอน อยู่ชมรมดนตรี'

'พี่ชื่อมินฮยอน อยู่ชมรมดนตรี'

เป็นประโยคแรกและประโยคเดียวจากปากของพี่มินฮยอนที่เอ่ยพูดกับจินยอง วันนั้นเขาตามเพื่อนคนนึงไปดูคอนเสิร์ตเล็กๆของชมรมดนตรี เพราะว่าตัวเองไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชมรมนั้นเลย นอกจากแฟนของเพื่อนเล่นกีตาร์อยู่บนเวทีนั่น จินยองก็เลยรู้สึกแปลกๆ เหมือนผิดที่ผิดทางยังไงก็ไม่รู้ ได้แต่พยักหน้าเข้าจังหวะไปตามเพลงแล้วก็สอดส่องสายตาอะไรไปเรื่อย

จินยองรู้จักพี่แจฮวาน เขาเป็นรุ่นพี่ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว พี่แจฮวานร้องเพลงเก่ง เล่นกีตาร์เก่ง เล่นเปียโนก็เก่ง เก่งทุกอย่าง จินยองก็เลยไม่แปลกใจที่พอเข้ามามหาลัยแล้วจะเจอว่าพี่แจฮวานเป็นประธานชมรมดนตรีที่นี่ไปซะแล้ว วันนี้พี่แจฮวานใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อยืดของชมรม กำลังยืนคุยอะไรไม่รู้อยู่ข้างๆเวที แล้วก็ตอนนั้นแหละ...

ตอนที่แพจินยองได้เจอพี่มินฮยอนเป็นครั้งแรก...

วันนั้นพี่มินฮยอนใส่กางเกงยีนส์ขาด ขาดเวอร์ชั่นที่ถ้าเป็นเพื่อนใส่จินยองคงด่าว่าเอาไปโยนให้หมากัดเล่นเถอะ แต่ไม่... พี่มินฮยอนดูดีโคตรๆในชุดกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดชมรมโง่ๆนั่น จินยองเห็นพี่มินฮยอนยิ้ม แล้วก็ได้แต่สบถกับตัวเองในใจ 'เชี่ย หล่อชิบหาย'

ก็วันนั้นพี่มินฮยอนหล่อจริงๆ...

จังหวะนั้นจินยองไม่ได้สนใจดนตรีที่กำลังแสดงอยู่บนเวทีแล้ว ไม่ได้สนใจแดฮวีเพื่อนรักที่กำลังส่งเสียงเชียร์แฟนตัวเองอยู่บนเวทีด้วย จินยองนั่งมองพี่มินฮยอนไม่ได้ละสายตาเลย มองพี่มินฮยอนตั้งใจอ่านกระดาษเอสี่ในมือ มองพี่มินฮยอนหันไปจูนกีตาร์ให้น้องปีหนึ่งที่จะแสดง มองพี่มินฮยอนกินน้ำ มองพี่มินฮยอนหันมาหาพี่แจฮวาน มองพี่มินฮยอนยิ้มให้พี่แจฮวาน แล้วก็มองพี่มินฮยอนยกมือขึ้นมาขยี้หัวพี่แจฮวานแล้วก็หัวเราะไปด้วย

ตอนนั้นจินยองก็รู้ตัวเลยว่ารักแรกพบในมหาลัยคงต้องจบสิ้นภายใน 25 นาทีแน่นอน...

แดฮวีกับจินยองเดินออกมาข้างนอกหลังจากที่คอนเสิร์ตจบ เดี๋ยวอีกแป๊บนึงแดฮวีก็จะแยกไปหาแฟนแล้ว จินยองก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรไปไหนดี หรือว่าคืนนี้จะต้องกลับหอไปนอนโง่ๆก็ไม่รู้

"จินยอง! แดฮวี!" ทั้งจินยองทั้งแดฮวีหันขวับไปตามต้นตอของเสียงที่ดังขึ้น พี่แจฮวานยิ้มกว้างอยู่ตรงนั้น พร้อมโบกมือเรียกให้ทั้งสองคนเดินเข้าไปหา

พี่มินฮยอนก็ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้นด้วย...

"พี่แจฮวาน ไม่เจอกันตั้งนานนนน" แดฮวีถลาตัวเข้าไปกอดเอวพี่แจฮวาน แต่จินยองไม่ใช่คนเฟรนด์ลี่ขนาดนั้น ก็เลยทำได้แค่ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้พี่เขาเฉยๆ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่พออยู่ใกล้ๆแล้วกลับตัวสูงกว่าที่คิดที่ยืนอยู่ข้างๆพี่แจฮวาน

"เป็นไงบ้างแดฮวี จินยอง ปีหนึ่งหนักป่ะ" พี่แจฮวานเป็นคนสดใส เข้ากับทุกคนได้ง่าย ใครๆก็ชอบพี่แจฮวานกันทั้งนั้น เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนมัธยมแล้ว

"ไม่หนักเลยพี่แจฮวาน นี่น้องกับจินยองว่างกันจะตาย" แดฮวีพูดไปก็หันซ้ายหันขวาไปด้วย "พี่แจฮวานเห็นพี่ดงโฮมั้ย เค้าบอกให้น้องมารอข้างหน้า ไม่เห็นออกมาเลยอ่ะ"

"โอ๊ย ดงโฮยังเก็บของอยู่เลยมั้ง ยังไม่เสร็จหรอก รออยู่กับพี่ก่อนก็ได้" แล้วพี่แจฮวานเองก็เหมือนจะนึกได้ว่าตัวเองลืมใครไปซักคน

"เธอ นี่แดฮวีกับจินยอง น้องโรงเรียนเราเอง" พี่แจฮวานหันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ฟังจากสรรพนามแล้วจินยองว่าก็คงไม่ต้องสืบว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน

พี่มินฮยอนมองหน้าจินยอง ยิ้มให้นิดหน่อยแบบถึงจะเป็นแค่รอยยิ้มตามมารยาทแต่ก็ทำให้จินยองใจเต้น แล้วจังหวะนั้นจินยองก็รู้ตัวเลย ว่าหัวใจของแพจินยองในวัยมหาลัยคงไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขแน่นอน

"พี่ชื่อมินฮยอน อยู่ชมรมดนตรี"