WHEN MR.YABANG MEETS MS.MALDITA

CHAPTER 86

MATT'S POV

Andito ako sa mansion nina Ms.
Sam..nanatiling nakatitig kay Ms.
Sam na tulala pa rin sa kawalan..
hindi ko alam pero--sobra na tala
ga akong nag aalala...

Ano bang nangyare sa kanya?..

Baket sya nagkaganyan?...

Mula nung nagdinner kami at na kita nya sina Medrano..nagkagan yan na sya..

"Pagod nako.." nagulat ako ng bigla syang magsalita..tulala..

"Pagod na pagod nakong masak tan.." mas lalo akong nagulat ng tignan nya ako sa mga mata..kita ko sa mga mata nya ang lungkot at hinanakit..

"Pagod nakong--nag iisa.." umiwas sya ng tingin atsaka nag punas ng luha..umiiyak na sya..

Bigla ay nakaramdam din ako ng saket--baket ba pag nakikita kong umiiyak sya..nasasaktan rin ako?

"G-gusto ko ng mawala sa mun do..para naman makapagpahi nga naman na ako.." napatigil ako sa narinig..a-ano daw?

"Ayoko ng masaktan..maloko.. at magpakatanga.." wala sa sari ling sabi nya pa..napatingin na lang ako sa kisame para mapigi lan ang luha ko..

"Hirap na hirap nako--hindi ko na alam kung ano pa bang silbi ko dito sa mundo..iniisip ko..ba ket pa ako nabuhay?.." yumuko sya at pinaglaruan ang mga dali
ri..hindi naman ako nakaimik...

"Baket pa ba ako nabuhay kung pahihirapan lang naman pala nila ako?.." gumaralgal ang bo ses nya..kaya naman napaiwas na ako ng tingin..ang saket makita na nasasaktan sya...

Pakiramdam ko..sya na ang pina ka nakakaawang tao ang nakilala ko..sya lang ang nagparamdam saken ng ganto...

Yung tipong..kapag nasasaktan na sya..mas nasasaktan ako...

Siguro--kung nakikita lang sya ngayon ni Medrano..

Masasaktan sya--katulad ko...

"Pakiramdam ko--pinaglaruan lang ako ng buong mundo.." na natili akong tahimik na nakikinig sa kanya..hindi sya nakatingin sa ken..nakatingin sya sa labas..

"Pinaglaruan at pinagpasa pasa han na parang bola.." tumingin na naman sya saken..at sa pagka kataong ito...hindi ko na napigi
lan ang sarili ko..

"W-wag kang umiyak.." mahina pang sabi ko atsaka napapunas sa mata ng may biglang tumulo..

Umiiyak ako?

"Hindi naman ako umiiyak.."
walang emosyong sabi nya..umi was ako ng tingin ng biglang ku munot ang noo nya...

"Ikaw ang umiiyak.." nakita ko pa kung pano nya ako inirapan..

"*sniff*b-baket ba kase umii yak ka pa?.." nasabi ko nalang..

"Hindi nga ako umiiyak--gan yan lang talaga ang mata ko.."
natawa ako sinabi nya..oo gan yan na talaga ang mata mo--na mamaga na..

"Lagi nalang ganyan ang mata ko..minsan nga--hindi ko napa pansin na may tubig na pala sa mata ko.." wala parin syang emo
syon..tumitig ako sa kanya..

"Ano bang nangyayare sayo?..
may problema ba?.." nag aala lang tanong ko sa kanya..dahan dahan syang tumingin saken at ngumiti ng pilit..

"Marami..marami akong pro
blema.." tumingala sya at pinu nasan ang luha...

"Niloko na nga ako ng taong mahal ko.." mahinang sabi nya..

"P-pati pamilya ko..niloko na rin ako.." napatigil ako..

A-ano daw?!

"Im sorry kung--ang drama ko..
hindi na kase kakayanin ng ka looban ko kapag hindi ko pa na labas lahat.." ngumiti naman na ako sa kanya..