My Fiance is a Professional Maniac 👊

Chapter 3 - FLAVORED LAWAY

  Chapter 4- FLAVORED LAWAY

*Ava Britanny's POV*

Nakalabas na din ako sa ospital matapos ng 3 araw since natapos na yung operation. Andito ako ngayon sa sasakyan ni Reuben magkasama kami. Nagdadrive siya papuntang bahay nila siguro.
"Saan ba tayo pupunta?", tanong ko sa kanya.
"Mall", imik niya.
"Ano naman ang gagawin natin doon?", tanong ko ulit. Baka kasi kung ano nanaman gagawin niya sakin don. Baka ibenta niya ang sikmura ko para mapagperahan.
"Shopping of course", malimit niyang sagot.
"Ha? Para saan?", tanong na naman.
"Siyempre para sayo dahil pakikilala kita sa magulang ko. Palaboy ka diba? May potential ka naman para mag-aral kaya lang dapat magiging katulong kita.
"Aba! Hayop ka! Matapos mong gawin sakin yun aalipinin mo lang ako? Eh pano naman ang mga kasama ko sa kalsada ha? At grade 5 lang ang tinapos ko naging palaboy na ako", sagot ko sakanya.
"That doesn't count. Well of course isasama ko ang mga kasama mo sa kalsada. Pupuntahan natin sila ngayon. Paaaralin ko din sila pero kailangan nilang tumulong sa gawaing bahay. Ilang taon na ba sila?. Btw. Ako na ang bahala sayong mga papeles para makaproceed kana agad sa Grd. 10. Magkasing edad lang tayo diba?. I'm 16 years old. And ikaw 16 din siguro. (Typos po pala sa age ni Reuben sa chapter 3. 16 po siya).", sabi niya sakin.
"Well, I'm just 15 years old. Pero... August 22 ang birthday ko. Ang kasama ko ay... Around 13... Sha nga pala punta tayo sa 7th dun kami nakatira. Wag kanang umasa pag maliit lang yung tinitirhan namin", paalala ko.
"Ok lang. Well sa estado nyong iyan ay imposibleng magkaroon kayo ng mansion"
"Ano? Ikaw talaga humada ka sakin!!!!"
"Toto naman diba?"
"Well may point ka don. Sayang kinakabahan tuloy ako pag nag-aral ako ulit"
"Wag kang maniwala kung ano man ang ihuhusga sayo ng ibang tao. You know what you are, not them"
"Tama ka. Uhm... Malayo paba ang biyahe natin papuntang 7th?"
"Hindi naman. Andito lang naman tayo sa 9th"
"Ok. Ingat ka sa pagmamaneho baka mamatay ako dito"
"Well pag namatay ka damay ako. Dalawa tayong patay"
"Oo nga ano?"
"Yap"
"Tulog na muna ako. Gisingin mo lang ako pag nasa 7th na tayo"
"Ok"

*Reuben's POV*

Natulog na nga talaga ang babae. Hirap talaga pag walang pangalan ano? Pangalanan ko kaya siyang... Winter.. Spring... O Autumn? (Comment down kung ano suggestion nyo. Piliin ko kung ano ang pinakamarami). Ang himbing niyang matulog. Cute siya... Iba sa mga babaeng nakilala ko.
Andito na kami sa 8th ngayon. Pagkatapos namin sa seventh ay pupunta kami sa 12th. Don kasi bahay namin. 12th is the richest city among all. High in security, richest family only, big events and many more.
"7th na tayo", gising ko sa kanya.
Ayaw niyang gumising, mukhang pagod talaga.
"WHAAAT?", sigaw niya.

*AB's POV*

*gulp* *gulp* gulp*

"Uhhhhhhh....Uhhhhh", sabi ko... Hinalikan niya ako. Hinalikan ng walang pahintulot!. Pero alam mo may lasa pala laway niya. Parang gatas... Yung Fresh Milk. Ambango ng hininga grabe. Ok na sana eh. Kaso kailangan ko maging tao naman sa harap niya kaya pinutol ko ang halik. Sinuntok ko siya.
" WHAAAT?" sigaw niya.
"Bastos!", sigaw ko din.
"Aba makasabi ka parang ampangit ng halik ko"
"Ehhh!", sabay hampas sa kanya.
"Meh"
Naglakad na lang kami dahil sa loob pa ang tinitirhan ko. Pinark niya ang sasakyan niya sa harap ng 7th Park.
"Here we are", sabi ko.
"Wow! English. Pweehahahahahaha!!!!", tawa niya.
"Tarantado! Buisit ka"
"Hahahahaha. Di naman pala gaano kasama bahay niyo", puri niya.
"Tao po!", sana andito sila.
"Sino po------ ~ROBIN
" ATEEEEEEE AB GANDA! WHAAAAAAAHHH!", sigaw ni Michelle.
"Sumasandal lang si Brooke oh! Di mo ba ko namimis?", tanong ko pero nginitian niya lang ako. Mahiyaing bata talaga.
"Atee!!!! Mwa! Mwa! Mwa! Mwa!", pinaulanan niya ako ng halik. As always! Bridget.
"Ate Gandab! Sino po siya ate gandab?", tanong niya.
"Pasok muna tayo"
"Okiee po"
Nang pumasok kami ay nagpakilala si Reuben at ipinaliwanang namin ang lahat. Tinajong namin sila kung ok lang ba kung maging katulong sila. "Ok lang po ate. Kaysa naman dito na namamalaboy tayo at walang makain at hindi pa nag-aaral", sabi ni Michelle.

*Reuben's POV*

Nakakaawa naman ang mga batang yun. Pano nalang kaya pag di ko sila nakilala.