dark flower

Hoofdstuk een

Sarah,8 jaar eerder:

Mijn hart bonkte in mijn keel, en ik voelde de tranen prikken in mijn ogen. Ik was moe en ik kon niet meer. Ik kon niet meer vechten. De man die zichzelf de titel ''Het duistere'' had gegeven stond tegenover mij. Zijn lange zwarte haar was in een staart gebonden en hij drieg een zwart gewaad. Ik wist dat zijn gezicht verbrand was, dat had de reden van alles geweest. Ik zuchtte en Max en Anna keken me nu iets droevig aan. "Ik kom terug! Dat beloof ik!" zei ik. Max knuffelde me, erg snel. Anna gaf me ook een knuffel en ik draaide mezelf om. "tot ziens" zei ik en ik liep naar de man. Naar mijn einde.

Max,NU:
Ik had haar maandag gezien, in een losse trui en een zwarte broek. Haar gezicht was grauw en haar rode haar maakte het niet veel beter. Ik wist dat het erg was wat er was gebeurd maar niet zo erg. Ik kreeg een brok in mijn keel bij de gedachte dat ze misschien wel helemaal niet meer tegen me zou willen praten. Misschien zou ze me wel haten! Het was nu Woensdag, en ik liep net weg van gym. Toen ze ineens naast me stond. "Max!" zei ze enthousiast. Ik grinnikte maar voelde haar dunne lichaam tegen het mijne gedrukt. Ze was heel licht en mager. En ik was bang dat dat kwam door mij. "Het is goed je te zien Saar" zei ik, zacht. Ze glimlachte "jouw ook Max" zei ze. Toen liep ze weg, maar ik wou dat ze bleef. Nog maar een minuut of twee, als ze maar bleef. Ik keek haar na. En zuchtte. Wat zat er allemaal in dat kinds hoofd? En waarom snapte ik het niet?