Herkesin sesi senin sessizliğine dönüşür bazen. Bu heryerde herzaman olabilir. Sinifta, çarşıda, evde, dışarıda kisacasi heryerde. Biri gülerken senin aglaman ne kadar adaletsiz dimi? Ya da sen onun için ağlarken onun mutlu olmasi da üzücü tabi. Neyse ya o mutlu olsun yeter de dersin beddualar da edersin. Gerçek aşk değil bu cidden değil ama neden bu kadar takiyorum ki? Acaba şuana kadar sadece onun oldugum icin mi bu üzüntülerim? Sigarayi severdi ben sevmezdim. Icerdim bi aralar ama o icerken sevmezdim. Cigerleri zehirlenirdi onu ölüme terkederdim. Fakat o kadar güzel içine çekerdi ki sigarayı hayran olup izlerdim... Bu arada sigara fiyatları düştü gidip alsam mı birkaç paket?
