Kineke forever!

Tafel voor 2

[Tineke]
Tineke stond vroeg op die morgen. Ze had een ochtendshift met haar collega Koen Baetens. Bij de naam 'Koen' deed ze wegdromen. Ze had nog niemand verteld over haar liefde voor de hoofdinspecteur. Ze schaamde zich er zelfs voor. Ze was al lang single. Al weken was ze geprikkeld als hij in de buurt kwam. Zou ze het hem vertellen? Ze wist zich geen raad. Hou zou hij het opnemen? Tineke kleedde zich aan en douchte in sneltempo. Onderweg naar het politiekantoor nam ze zich voor om zich normaal te gedragen als Koen in de buurt was. Toen ze binnen liep om aan haar vaste bureau te gaan zitten zag ze dat Koen ongerust naar haar keek. 'Hey Koeneke, nog aan 't slapen?' 'Wat?' Tineke glimlachte. Daar was ze op gevallen. Die grappige verstrooide hoofdinspecteur. Ineens schoot een beslissing door haar hoofd. Ze ging Koen mee uitvragen. Vanavond. Hij was ook single, dus wie of wat kon haar nog tegenhouden? 'Koen? Koen!' 'Ja, Tineke?' 'Wil jij misschien met mij iets gaan eten? Straks?' 'Eh.. Ja zenne!' Yes! Het was haar gelukt! De rest van de dag liep Tineke op wolkjes. Toen ze thuis kwam tutte ze zich op en trok haar mooiste kleed aan. Ze stond stipt om 8 uur aan het restaurant in de stad. Koen kwam 15 minuutjes later aangereden in zijn auto. Het grind knerpte onder de banden. Tineke en Koen liepen lachend naar binnen. De ober van het chique restaurant gaf hen een tafel. Een grote kaars met rozenblaadjes errond prijkte in het midden van de ronde tafel. Ze bestelden hun maaltijden. 'Lekker, he Tineke?' 'Ja!' Zei Tineke met volle mond. Koen moest lachen. Toen ze klaar waren met eten betaalde Tineke met haar bankkaart aan de bar. Samen liepen ze naar buiten. Arm in arm. Tineke voelde zich zo licht als een veertje. Samen stapten ze in Koen's auto. Toen kreeg Tineke de slappe lach. Koen ook. En ze wisten niet waarom. Ze lachten zich dood. Tot opeens Tineke niet wist wat ze deed. Ze kuste Koen. Koen was te verbaasd en kon amper iets uitbrengen. Na een ongemakkelijke stilte vond Koen zijn tong terug. 'Waarom doe je dees?' 'Omdat.. omdat ik je graag zie, Koen'. 'Eehh.. ik jou ook.. Ik durfde het niet je niet te zeggen'. 'En nu?' Vroeg Tineke. 'Zijn we dan nu een koppel?'. 'Ja zeker?' Giechelde Tineke. Ze reden naar huis. Tineke stapte uit bij de deur. Ze gaf Koen nog een laatste afscheidskus. Hij reed weg. Tineke was zo gelukkig. Eindelijk niet meer alleen. Ze danste binnen door de deur. Met een gelukzalig gevoel ging ze slapen. Yes, Yes, Yes! En daarna viel ze in slaap.
EINDE