Είμαι η Katherine και ζω με την μητέρα μου. Ο πατέρας μου, για κακή μου τύχη δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στη μέσης μια γιορτής. Η αστυνομία δηλώνει ότι είχαν στήσει ενεδρα. Ότι τον σκότωσαν μπροστά σε τόσα άτομα για να μην δώσουν στόχο. Οι ύποπτοι ακόμα ν...
"Υπομονή Katherine. Μένουν 5 μέρεςακόμα και κλείνουν τα σχοκεια για Χριστούγεννα" συλλογίστηκα.
Σηκώθηκα, πήγα στο μπάνιο και έριξα νερό στα μούτρα μου.
Κατέβηκα τις σκάλες και κατευθήνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί είδα την μάνα μου να έχει ετοιμάσει πρωινό. Με κοιτάει με ένα πλατύ χαμόγελο και μου κάνει νόημα να κάτσω δίπλα της. Την πλησιάζω και της δίνω ένα φιλί.
"Στα κέφιασου σεβλέπωσήμερα" της είπα.
Η μαμά μου χαμογέλασε. Μου έπιασε το χέρι. Η πράξη αυτή συνόδευε με αυτά τα λόγια:
"Θυμάσαι που μουείπες να προχωρήσω; Να συνεχίσω τη ζωήμου;"
"Το θυμάμαι" της είπα.
"Ωραίαλοιπόν, σε άκουσα. Βγαίνω με κάποιον την τελευταία εβδομάδα. Τον Kevin" είπε και ήπιε λίγο καφέ από την κούπα της.
"Αυτάείναιευχάριστανέα. Πότεθα τον φέρεις στο σπίτινα τον γνωρίσω;" την ρώτησα, ήμουν πραγματικά χαρούμενη που συνέχισε τη ζωή της. Είναι μόνη εδώ και χρόνια.
"Σύντομα" ανακάλεσε.
"Ωραία. Πάω να ετοιμαστώ γιατί θα αργήσω πάλι"
Σηκώθηκα από την καρέκλα καθώς εκείνη μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο. Της χαμογέλασα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Έβαλα ένα μπλε τζιν και από πάνω μια μαύρη μπλούζα. Φόρεσα τα air force πήρα την τσάντα και κατέβηκα τις σκάλες. Της ανακοίνωσα ότι φεύγω και έγνεψε καταφατικά. Ο τελευταίος ήχος που ακούστηκε ήταν ο ήχος της πόρτας που είχα κλείσει στο πέρασμα μου. Έτρεξα να προλάβω το λεωφορείο. Καθώς έτρεχα, πέρασαν δύο αγόρια με το μηχανάκι. Ο ένας ήταν με γαλανά ματιά και κάστανα μαλλιά και ο άλλος ξανθά μαλλιά. Τα μάτια του ήταν καστανά. Έμοιαζε με τον κολλητό μου τον Matt. Αυτός με τα κάστανα μαλλιά μου σφυρίζει. Δεν έδωσα σημασία.
Έφτασα στην στάση όπου στο τσακ πρόλαβα το λεωφορείο. Έκατσα μαζί με την Bonnie η οποία μου είχε κρατήσει θέση.
"Καλώς την" μου είπε.
"Η μάναμουβγαίνει με κάποιοναυτόν τον καιρό και θα τον φέρει σπίτι να τον γνωρίσω" είπα χωρίς να προλάβω να πάρω ανάσα από το τρέξιμο που έριξα πριν για να προλάβω το λεωφορείο
"Αυτόείναιυπέροχο! Φαντάσου να έχει και κανένανωραίο γιο" είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Όλη την ώρα το μυαλό της στους γκόμενους το έχει αυτή.
"Δεν μου είπε αν έχειπαιδιά. Βασικάδεντηνρώτησα" της απάντησα.
Δεν θα με χάλαγε να είχα έναν αδερφό ή μια αδερφή.
Η συζήτηση συνεχίστηκε ομαλά όπου φτάσαμε στο σχολείο. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο. Γύρισα το κεφάλι μου. Όχι, όχι. Δεν γίνεται. Δεν υπάρχει αυτό που βλέπω.
Έκρυψα το πρόσωπο μου με το χέρι μου όσο πιο πολύ μπορούσα.
•••••••••••••••••••
Τι λέτεναείδε;
Katherine:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Matt:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bonnie:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.