Step Brother With Benefits👅

Συμφορά

"Όχι αυτοί γαμώ" είπα από μέσα μου.

Ήταν τα δύο αγόρια με την μηχανή που είδα το πρωί.

Ας ελπίσω ότι δεν θα είναι στο σχολείο μας!

Όχι ότι θα με χάλαγε.

Ohhh, Katherine.

Η Bonnie με είδε να κρύβομαι.

"Γιατί κρύβεσαι;" με ρώτησε απορρημένη.

"Τους βλέπεις αυτούς τους δύο με την μηχανή;" της είπα και της έδειξα τα δύο αγόρια με το χέρι μου όσο πιο διακριτικά μπορούσα.

"Μαλάκα τι βλέπουν τα όμορφα ματάκια μου! Μακάρι να είναι συμμαθητές μας" είπε χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει. Κοιτούσε αυτά τα δύο αγόρια.

Πάλι καλά που είναι διακριτική.

"Σταμάτα να κοιτάς. Θα μας καταλάβουν" είπα και την σκούντηξα.

Γύρισε το βλέμμα της προς εμένα έκπληκτη.

Χωρίς να προλάβουμε να ανταλάξουμε κουβέντα το κουδούνι χτύπησε. Της κάνω νεύμα να πάμε στην αυλή.

Κοίταξα τριγύρω μου. Τα δύο αγόρια δεν ήταν πουθενά. Ίσως ήταν απλά περαστικοί. Άλλωστε είναι τα μέσα της χρονιάς. Δεν νομίζω να ερχοντούσαν στο σχολείο μας.

Οι επόμενες ώρες κύλισαν ομαλά. Ασκήσεις, ασκήσεις και ασκήσεις.

Προχώρησα στο προαύλιο όπου το βλέμμα μου συναντήθηκε με το παιδί με τα γαλανά ματιά. Ήταν τόσο όμορφος. Από το ρούχα του εύκολα διακρίνεις ότι είναι γυμνασμένος.

Τον κοιτούσα. Δεν μπόρεσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

Λίγα δευτερόλεπτα με είδε. Γύρισα γρήγορα πλευρό και άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα.

Μήπως με θυμόταν από το πρωί;

Λίγο πριν μπω στο σχολικό, έριξα μια κλεφτή ματιά. Με κοιτούσε. Γύρισα αμήχανα το κεφάλι μου. Μπήκα στο λεωφορείο. Οι πόρτες έκλεισαν και όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα απομακρυνόμουν από εκείνον. Χωρίς αυτό να με εμποδίζει στο να τον χαζεύω.

Έφτασα σπίτι, πέταξα την τσάντα. Φίλησα τη μαμά μου και της έκανα την πιο συνηθισμένη ερώτηση που μπορείς να κάνεις όταν γυρνάς στο σπίτι κουρασμένος.

"Τι φαΐ έχουμε;"

"Θα παραγγείλω πίτες"

Ένα χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπο μου.

Πήρα την τσάντα από το πάτωμα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τον σκεφτόμουν. Αυτά τα μπλε μάτια. Ο τρόπος που με κοίταξε.

Τις σκέψεις μου διέκοψε το κινητό.

Ήταν ο Matt.

"Mattiee"

"Έλα Katherine. Έλεγα να βγούμε σήμερα. Άνοιξε ένα καινούριο μπαράκι στην πόλη. Είσαι μέσα;"

"Φυσικά. Θα πω και στην Bonnie"

"Καλή ιδέα Kath. Τα λέμε"

"Τα λέμε"

Είπα και μου το έκλεισε. Κατέβηκα κάτω στην τραπεζαρία όπου η παραγγελία είχε ήδη έρθει.

Καθώς τρώγαμε, η μαμά μου με κοιτούσε επίμονα.

"Τιι;" την ρώτησα παραξενεμένη.

"Τόσα χρόνια έχουν περάσει και ακόμα τρως σαν γουρούνι. Αα, τώρα που το ανέφερα. Ο Kevin θα έρθει την παραμονή Χριστουγέννων να του κάνουμε το τραπέζι. Επίσης θα φέρει και τους δύο γιους του. Τον Damon και τον Stephan"

"Αυτό είναι υπέροχο νέο! Πόσο χρονών είναι οι γιοι του;" ρώτησα χαρούμενη που θα γνώριζα επιτέλους αυτόν τον Kevin. Και τους γιους του φυσικά.

"Ο Stephan είναι Δευτέρα λυκείου. Ο Damon είναι στην ηλικία σου" είπε και με σκούντηξε συμπληρώνοντας αυτό που ήθελε να πει. "Είναι πολύ ωραίος. Που ξέρεις ίσως γεννηθεί μεγάλος έρωτας"

"Μαμά ξέρεις ότι αν ένα πράγμα είναι που αποφεύγω είναι ο έρωτας. Θυμάσαι με τον Rik. Δεν αντέχω να περάσω τα ίδια" είπα ενώ ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

"Το ξέρω γλυκιά μου. Είναι μεγάλο καθίκι" είπε με αυστηρό ύφος.

Δεν τον πάει καθόλου. Και λογικό. Μου έχει κάνει τόσα...

•••••••••