PROLOGUE
"Anak! Babalikan kita ah? Babalik si mama. " tumango ako at niyakap si mama. Nakita kong may dugo sa ibabang labi niya. Alam kong sinaktan nanaman siya ni papa. Nakita kong may dala siyang isang malaking bag.
" Mama sasama ako. Sama ako sayo. Ayoko dito mama. " umiling si mama at umiiyak."Mamaaaa. Wag mo kong iiwan dito. Pleasseee mama." niyakap niya ulit ako at hinalikan.
"Hindi ko pa kayang isama ka dahil wala akong maipapakain sayo anak. Pero babalikan ka ni mama. Kukuhanin kita sakanya. Basta tandaan mo na love na love ka ni mama. " umiling ako. At nagiiyak. Gusto kong sumama sa mama ko. Tumayo na siya at binuhat yung dala niyang gamit." "Tandaan mo to anak. Kahit anong mangyari. Ikaw. Ikaw ang magmamana lahat ng meron ang papa mo dahil kayo ang tunay at legal na anak. Wag mong hahayaang gawin nila sayo yung ginagawa nila kay mama. Gusto ko lumaki kang matapang. Dahil ang mga duwag ang laging naaapi. Gusto ko pagbalik ni mama hindi ka na iyakin. " tumango naman ako pinunasan yung luha ko." "Yan tama yan anak. Babalik ako ok? Basta tandaan mo anak mahal na mahal ka ni mama. " saka niya ulit ako niyakap. May narinig kaming busina ng sasakyan. At kumalas na sa yakap ko si mama. Sinundan ko siya hanggang sa may pinto lang ng bahay dahil hinarang na ko ng mga katulong namin. Ngumiti siya sakin bago sumakay ng sasakyan. Hahabalulin ko sana siya kaso hawak ako ng mga katulong.
"Maaaaamaaaaaaaaaa! Bitawan niyo ko sasama ako sa mama kooo! "
I suddenly woke up. I felt it again. The pain and agony of losing my mother. It's been a years since she left but as if it was just happen yesterday. I miss her a lot. I look at our picture beside my bed.
"When will you come back? I really miss you so bad mom." and there a tears came from my eyes. I hug the picture as usual. And single smile appeared on my lips. "All the things that you want me to be. I achieved them mom. Thanks to you.
