I never thought that would happen.
I mean, I knew they're good friends, actually the three of us.
But then, I haven't realized that the both of them that were so close.. . . hindi ko talag inasahan yon.
The one I loved was.... . . .
inloved with someone else
And I hate it!
* * * * * *
WORK! WORK! WORK!
I'm totally late for work!
ANU BA YAN!!!!....deadz na naman ako nito eh!!!
bakit ba kasi kadalasan sa mga bida eh, ganito yung first scene, kapag inintroduce sila.
*phone beep*
Oh!. . .ayan na! tumatawag na si Froilan!!. . kasama ko sa trabaho si Froilan.
(phone call convo)
Froilan: asan ka na ba?? as in asan ka ngayon??
ako: ah.... . umm. . . ngayon?, mga nasa 2000 meters away sa hotel, parating na ba si sir diyan??
Froilan: ewan!! basta bilisan mo na! baka parating na yun
ako: okee!! ge na bye! gotta GO!!!
(phone call end)
****after 15 mins*
sa WAKAS!! nakarating din ako! wha!! nasan na ba yung elevator?? whoo kapagod ha!
*makalipas ang ilang minuto*
"yes boss"-sabi ko TT^TT
"OK, you may go out"-Mr. Sanches.. .
At umalis na nga ako ...ang dami kong hirap na pinagdaanan, yung elevator lang pala ang magpapahamak saken!!!
**flashback**
San na ba kasi yung elevator??!! ... .
"Ayun!! teka laaaang!!! sasakay ako!"-sigaw ko habang patakbo ako sa elevator.
"thank you!. . ."-hingal na sabi ko.
salamat naman at nakaabot pa ako.
"Miss GOMEZ??!"
wait!! may nasagap mga receptors ko, familiar voice siya! (O_o) OMG! deadz na talaga ako nitoo!!
"b-b-boss??"-pa slow motion effect na lingon sa likod...
"YOU'RE LATE AGAIN! see you in my office!"-with eveil eyes na sabi ni Mr. Sanches.
Nakuu! pag minamalas ka nga naman..... . .
**flashback ends**
Baka ilang araw nalang ang itatagal ko dito (T_T) huhai. . .
Dahil sa depressed ako, naupo muna ako sa may lobby ng hotel, diko feel mag trabaho today...
"anong mukha yan?, ngite naman dyan! parang hindi ikaw si Charlyn eh,. . hahaha"-sabi ni Froilan habang tumatabi ng upo sakin.
"sapakin kaya kita para malaman mo!, nag e-emote yung tao binabasag mo!"-ako
"haha! oh yan! si Charlyn ka nga, hahaha"-tawa niyang sabi.
At nagkwentuhan lang kami doon.
Hay! sana ganito nalang kami, nag aasaran, nagku-kwentuhan... . kahit sa ganitong sandali lang ay ma sosolo ko ang taong mahal ko..
Selfish na kung selfish. Alam ko naman na wala siyang gusto sakin eh,. . yung friend namin ang gusto niya.
Matapos kaming mag kwentuhan, ay bumalik na kami sa kanya-kanyang trabaho, hangang oras na ng uwian.
Paglabas ko ng hotel, ay sumakay na ako ng jeep pauwi.
Habang bumibiyahe, hindi ko maiwasang ma-isip na, bakit ba kadalasan sa mga mag best friends nangyayari to?..yung tipong iisang tao lang ang minamahal niyo..tapos ano? masisira yung friendship namin?! NOOO!!! I'd rather lose my love than to lose a best friend like her. Kahit masakit, but im must accfept it. Pero kahit nasasabi ko yan sa sarili ko, hinahangad ko pa rin na sana ako na lang.
Sana ako na lang ang mahal niya.
Dumungaw ako sa labas para matingnan ang view, at pagka tapos....(O_o)
"MANONG PARAAAA!!!! BABABA NA PO AKOOO!!!"- sigaw ko
Langya!! ayan kaka-emote mo Charlyn yan napala mo!
_______________________________
dapat short lang to , pero parang hindi eh, haha
. . .sa susunod ulit :D
to be continued
