l o s t

2.7

Kimsesizliğin bir kez daha beni geçirmesine izin verdim. Hiç istemesem bile buna mecbur kaldım. Ruhum bir kez daha boşluğa savruldu ve orada ne hissettiğini bir türlü kavrayamayarak yandı. Küle döndü, külleri yandı. Ondan geriye bir parça dahi kalmayana değin yandı.

Ve ben, tekrar eskiye döndüğümü hissettim.

Ah, hayır bu doğru değil, o zamankinden bile daha kavurucuydu alevler.

Öldüm mü?

Keşke ölsem.

Ama hala umudum var onun döneceğine. Bu yüzdendir ruhumu yutan alevlerin daha kavurucu olduğu.

Umudun insanda oluşturduğu tatlı yaşam kırıntıları...

saddreamer:

Sana olan aşkım beraberinde hem umudu hem de umutsuzluğu getiriyor

Ve bu çok yorucu

Ama seni beklemeyi bile sevdim ben sevgilim.

İçinde senin olduğun her şeyi severim ben...