Rüzgar'ın Hayatı

Arkadaşlar bu ilk hikayem bir yanlışlık yaptıysam kusura bakmayın. Daha hikayenin tamamını yazamadım aklıma yeni yeni fikirler geldikçe , yeni bölümleri yazacağım. İYİ OKUMALAR...

Ben 16-17 yaşlarında uyuşturucu bağımlısı bi gencim.Bunu söylemek sizin için çok kolay olabilir ama ben söylerken utanıyorum.Neden mi utanıyorum?Size hiç gözlerinizin altı kızarmış diye , tiksindirici gözlerle bakıldı mı?Bana her gün böyle bakıyorlar işte.Okul haricinde ve uyuşturucu içtiğim yer haricinde dışarıya çıkmıyorum. Arkadaşlarımın aileleri benimle arkadaş olmalarını yasaklıyorlar.Bu yüzden hiç arkadaşım yok.Hiç derken 2-3 tane var yani. Onlar da beraber  uyuşturucu içtiğim arkadaşlar. Arkadaş mı dedim ben? Sadece benimle aynı durumda olan bir kaç çocuk.

Gelelim aileme aslında bu konuyu pek açmam.Annemle babam ayrılar.Ben daha 6 yaşındayken ayrıldılar. Babam sex bağımlısı.Zengin bir iş adamı olduğundan elinin altında herşey var. Annem onu birçok kez kadınlarla yakaladı.O günleri çok iyi hatırlıyorum.Her gün kavga ediyorlardı.Bir akşam yemeği kavgasız geçmiyordu.Ben de akşam yemeklerini yemiyordum.Yukarıya odama çıkıyor , hem onların kavgalarını dinliyor hem de hüngür hüngür ağlıyordum.Ah allahım neyse ki o günler geride kaldı.Sonunda annem dayanamayıp ayrıldı.Babam da hemen başka bir kadınla evlendi.Demek ki annemi hiç sevmedi. Sevseydi hemen başka bir sürtükle evlenmezdi.

Ömrüm boyunca sürtüklerden nefret ettim.Hiç bir kızla çıkmadım ya da yatmadım. Ben babama benzemiycem diye kendime bi söz verdim.Her neyse kızların hepsinden nefret ediyorum.Sanki hepsi bir sürtükmüş gibi geliyor bana.Şimdiye kadar bir çok teklif aldım.Çok komik değil mi erkek olan benim ama kızlardan teklifler  alıyorum.Okulda bir çok kız bana yaklaşmaya çalıştı.Ben okulda kimseyle konuşmam .Arkadaşlık da yapmıyorum artık. Onları da bu pisliğe sürüklemek istemem.Buna bılaştığım için kendimden de nefret ediyorum.

 Bu pisliğe 15 yaşımda bılaştım.Bir arkadaş tarafından.''Dene bir , herşeyi unutacaksın'' dedi. Ben de denedim.Yaptım bir salaklık işte.o zamanlar ailemin benimle ilgilenmemesi bana çok koyuyordu.Cahildim işte.Ne biliyim şimdi olsa ağzıma sürmezdim.Çok pişmanım.Tabi herkez benim kadar şanslı değil.Ben bir milyonerim.Her istediğim zaman gidip alabiliyorum.Babam her istediğimi yapıyordu.Onun gibi olmamı istiyordu.''Hayatın tadına varmıyormuşum''ulan hayatın tadı dediğin buysa eğer ben sıçarım böyle hayatın içine.Annem böyle bir adamla nasıl evlenmişti? Gözü kapalıydı herhalde.Aklıma ailemmi getirmemeye çalışıyorum.Çünkü o zaman hem anneme acıyorum hem de onlardan nefret ediyorum.

Şu hayata dair hiç bir planım yok. Tek bildiğim yarın okula , sonra da uyuşturucu içtiğimiz mekana gitmek.Şurada düşsem kalsam bana kim yardım edebilir ki? Aa tabi ya evdeki hizmetçilerim... ''Rüzgar bey... Rüzgar bey...'' Onların söyleyebilceği tek şey sadece bu.Peki kim elimden tutacak? Şu hayatta en çok istediğim şey düştüğümde elimden tutacak bir kardeşimin olmasıydı. Öz kardeşim gibi sevmek ve sevilmek isterdim.Ama söyledğim gibi aileleri onları benden uzak tutuyor...Bilmiyorum ne yapıcam.Yarın ne olacak , ileriki zamanlarımda ne olacak bilmiyorum...